Turnus rehabilitacyjny dla synów

Jestem mamą dwóch chłopców Piotrka i Kacpra.
Niestety życie podzieliło moją drogę i kazało wybrać pomiędzy dziećmi, a karierą zawodową. Pewnie nie jedna osoba stanęła przed takim wyborem, ale do rzeczy.... (krótka historia)

Świętując Nowy Rok 2018 powiedziałam sobie, że będzie on rokiem zmian, nawet nadałam mu tytuł "Mama wraca do pracy na dzień"
Niestety pomimo dobrze zapowiadającego się początku roku, moją drogę skierowałam na inne tory. Piotrek źle znosił pobyt w przedszkolu, nie chciał bawić się z dziećmi, zawsze sam w kąciku i zawsze szeregował, układał,nie wiele mówił (odstawał znacznie od grupy rówieśników). Na dniu pokazowym co dzieci osiągnęły czy na dniu babci i dziadka czym bardziej nauczycielki naciskały by chociaż dołączył do grupy, tym on bardziej się zamykał i wycofywał. Dodatkowo stracił kontakt z mamą- rano zaprowadzałam, popołudniu odbierałam go z przedszkola i biegłam do pracy, a opiekę nad dziećmi przejmował mąż. Wychowawczynie syna poprosiły, abym wykluczyła autyzm. Moje myśli były różne.... Po kilku miesiącach w Ośrodku Wczesnej Interwencji w Warszawie usłyszałam- AUTYZM atypowy i żebym przyprowadziła młodszego syna do diagnozy.
Świat zaczął mi się walić, moje plany o zmianie pracy...
Kacper z racji obciążonego już wywiadu, tę drogę przebył szybciej, diagnoza AUTYZM atypowy. 

Dla chłopców zrezygnowałam z pracy i odłożyłam plany o powrocie do pracy na zmiany w dzień. Chciałam zobaczyć jakich terapii potrzebujemy i ile, jak zorganizować dzień, tak, aby włączyć w to męża (ale nie kosztem jego pracy) i samej móc wrócić na rynek pracy. 

Przez okres prawie roku: Kacper załapał się na rehabilitację na oddziale dziennym, ponieważ koślawił nogi (potykał się o własne stopy). Okazało się, że fizjoterapeuta, z którym ćwiczył prawidłową postawę może prowadzić Si i w elementach ćwiczeń nad nóżkami ćwiczyliśmy i inne rzeczy. Piotrek zakwalifikował się na oddział dzienny, ale czekaliśmy na termin refundowany z NFZ, w międzyczasie wykupowałam mu zajęcia prywatnie. Niestety Piotrek nie doczekał się zajęć refundowanych, a Kacper przerwał terapię, ponieważ ośrodek zamknęli w grudniu.  Przez ten czas chłopcy zrobili duże postępy Piotrek zaczął więcej mówić, ćwiczył rękę do prawidłowego chwytu kredki/długopisu, zaczął rysować, natomiast Kacper przestał potykać się o własne stopy, zaczął się skupiać na dłużej niż 10 min, stał się mniej chaotyczny.
Obaj chłopcy jeżdżą raz w tygodniu na hipoterapię ponad 20 km.
Dodatkowo Piotrek uczęszcza prywatnie na naukę pływania, nawet weźmie udział w zawodach pływackich w naszym mieście. Kacper w tym roku skończył 3 latka i od nowego roku szkolnego też pójdzie na zajęcia z nauki pływania.

Bardzo proszę Was o wsparcie, abyśmy mogli wyjechać na 14-dniowy turnus rehabilitacyjny do Polaniki (podobno to jedno z najlepszych miejsc dla dzieci ze spektrum autyzmu, jeżeli chodzi o rehabilitacje i terapie). Sami nie jesteśmy w stanie opłacić, aż takiego rachunku. Liczę, że terapie tam zaowocują i pomogą chłopcom, a ja będę mogła wrócić spokojnie do pracy, wiedząc, że ich przyszłość jest bezpieczna i poradzą sobie.


Bardzo dziękuję(my) za każdą pomoc, przybliża to chłopców do turnusu.
Marta Lamparska i chłopcy


Długo zastanawiałam się czy założyć zbiórkę, starałam się wszystko organizować im sama, ale jeżeli ma to pomóc moim chłopcom to spróbuję. Nie należymy do żadnej fundacji, ponieważ nie zgadzam się na publikację wizerunku moich dzieci.