Grosio chce dalej żyć

Cześć to znów Ja , kolejny problem się zrobił straciłem  wzrok przez moja chorobę :(

Z góry przepraszam jeżeli na spacerku wpadnę na kogoś czy nasikam ale nie widzę :( .

Wieczory są okropne ponieważ trzęsę się i tracę orientacje - ale mój opiekun nosi mnie na raczkach i mówi że nigdy mnie nie zostawi .Dzięki insulinie czuję się troszeczkę lepiej i już tak nie sikam po wypiciu wody po całym mieszkaniu . 

Radek mówi , że wszystko będzie dobrze i uszy do góry. 

Jednak Insulina  to koszty dużo większe niż myślałem :( , stąd nadal zbieram na moje leki dzięki którym mogę funkcjonować każdego dnia.

Dostaję obecnie zastrzyk rano i wieczorem które daje mi mój kochany opiekun Radek.

Tabletkę na tarczycę dostaję pół rano a wieczorem drugą cześć .

Dzięki Insulinie i tabletkom mogę żyć dalej- ich brak spowoduje , że umrę :( czego nie chciałbym zrobić mojemu opiekunowi Radkowi.

Kocham spacery po lesie , kocham spanie na kanapie , drapanie za uchem i dawanie nie skończonych buziaków mojemu opiekunowi.

 Moim właścicielem jest mój opiekun i najwierniejszy przyjaciel Radek dla którego merdałem ogonkiem kiedy byłem zdrowy i pełen wigoru . Nawet gdy byłem niegrzeczny to i tak zawsze mój opiekun mi wszystko wybaczał a ja zawsze jęzorkiem dawałem buziaka .

MOJA historia:

W lipcu 2023 roku  poczułem się bardzo źle i zasłabłem , udałem się do lekarza i wstępna diagnoza wykazała ,że mam cukrzycę :( , i dosyć często dużo sikam , mimo to mój kochany opiekun Radek kocha mnie nadal , nosi mnie na rękach wstaje o 3.00 rano sprząta po moim siusiu i przytula .

Moje horoby :

- cukrzyca 

- tarczyca 

- utracony wzrok 

Jeżeli chcesz mi podarować choć trochę jeszcze szczęścia i mniej bólu pomóż mi choć trochę .

Z góry dziękuję , może kiedyś się spotkany i pomacham jak wyzdrowieje ogonkiem i dam buziaka.

Groszek !