Wyrzucili na pewną śmierć

Spędziała półtora roku na poniewierce mieszkając na wąskim murki przed blokiem w którym kiedyś wiodła domowe życie. Jej ludzie się wyprowadzili do domu, ale jej nie zabrali. Skazali Ją na życie w strachu i tęsknocie przy śmietniku. Była tam ciągle, w upale, zimnie i deszczu jakby się bała odejść gdyby Ją wołali. Nie zawołali bo zapomnieli już zapewne, że kiedyś była. Mijały miesiące, a ona wiernie jak pies czekała nadal. Była zrezygnowana i patrzyła z przymrużonymi oczami. Wyglądała jak posąg, smutny posąg bez wiary i chęci do życia. Wypatrzyła Ją wolontariuszka z Kociego Losu i codziennie wynosiła jej posiłek. Nie wiedzieć czemu Kotka rezygnowała z posiłku jakby czuła, że coś złego może się stać. Pewnego razu zaniepokojona wolontariuszka poszła sprawdzić w nocy dlaczego głodny kot nie je i się okazało, że ktoś wsypuje szpilki do miseczek. Trudno to nawet skomentować. Od tego momentu kotka dostawa posiłek na murek bo aby żyć musiała jeść. Skubała odrobinę ale bez apetutu.

Której nocy koteczka wyszła wolontariuszce na przeciw i wtedy ta usłyszała jak ciężko koteczka oddycha, jaka jest słaba i jak bardzo potrzebuje pomocy. Nie bylo wyjścia. Noc spędziła w mieszkaniu by rano niemal na sygnale wylądować w lecznicy. To był ostatni moment na ratunek. Silne zapalenie płuc, złamany na ostro kieł który się wbijał w ciałko i rany w pysiu od szpilek. Koteczka została w szpitalu by móc Ją intensywnie leczyć, by przeżyła. Kiedy Jej stan nie zagrażał już życiu przeszła zabieg w pysiu by móc jeść i żyć bez bólu.

Teraz zaopiekowana w domu tymczasowym zdrowa uczy się zaufać znów człowiekowi by kiedyś móc mieć znów swoich ludzi i prawdziwy dom, który się Jej nie pozbędzie.

 Dziewczynom z Kociego Losu został dług do zapłaty za Jej ratowanie.

Jeśli możecie to  okażcie serduszko bo Koci Los ma pod opieką wiele takich Bied jak Ona.

Wszystkie zabrane środki zostaną przekazane na poczet długu w Lecznicy.