Przegrałam.

Pożegnałam ją😭😭😭😭😭😭😭

Jestem samotną emerytką, nie wiem od czego mam zacząć, ani też jak napisać , bo robię to po raz pierwszy. Nigdy nikogo nie prosiłam o pomoc,  czułam wstyd i zażenowanie, kiedy to po kolei żegnałam swoje pięć moich kochanych starych kotków w przeciągu trzech lat.  Prawie wszystkie miały niewydolność nerek, leczyła, do końca ale kiedy już nie było szans musiałam się z nimi rozstawać. Jeszcze serce mi krwawi kiedy o tym pomyślę. Została mi tylko najmłodsza. Kotami zajmuję się bardzo długo, nie jedno widziałam i przeżyłam ,ale po prostu kocham te zwierzęta i starałam się jak najlepiej im pomagać. Oprócz w domu miałam też koty na ulicy ,które  dokarmiałam, przez lata trochę ich było. Ostatnie dwie które zostały, też już nie młode, jedną z nich 14-letnią nie zdołałam uratować bo czas spędzony na dworze odcisnął na niej swoje piętno. Pod koniec tamtego roku musiałam ulżyć jej w cierpieniu. Została tylko jedna           12-letnia "Córeczka",która przez pierwsze tygodnie, bardzo tęskniła za swoją mamą, były bardzo ze sobą związane.😭 Chodziłam do niej trzy-cztery razy dziennie. Jakieś osiem tygodni temu zaczęła znikać ,a jak już się pojawiła to nie bardzo chciała jeść i wyglądała na strasznie wystraszoną. Serce mi się kroiło jak na nią patrzyłam, strasznie się o nią martwiłam więc postanowiłam że ją złapać i zrobić jej badania. Wyniki miała całkiem dobre jak na swoje 12 lat, ale mając w domu swoją kotkę, zrobiłam jej testy. Szok straszny szok bo okazało się że jedna kreska zabarwiła się lekko na różowo, diagnoza Fiv😭. Nogi się pode mną ugięły, strasznie się załamałam. PCR tylko to potwierdził. Wiedziałam że nie mogę jej już wypuścić, chociaż bardzo bałam się o swoją kotkę.Mając dwa pokoje nie pozwoliłam im się kontaktować. Po jakim czasie zauważyłam że coś się dzieje z "Córeczką",nie chciała jeść ,chowała się i była strasznie osowiała. Na wizycie u lekarza okazało się ma ponad 40 stopni i nie wiadomo było co się dzieje.😔 Ponownie badania i okazało się że ma straszną anemię, stąd też złe samopoczucie , ale przez tydzień takie pogorszenie? Szok!!!

Dobrze że była ze mną koleżanka ze swoim zdrowym kotem na kontroli ,więc od razu miała zrobioną transfuzję. Dostała wszystko co było możliwe podać na daną chwilę. Zrobiliśmy jej także USG. Wątroba trochę powiększona , trzustka ok, śledziona i nerki w porządku, tylko skąd miała niewiele, bo niewiele, płynu w brzuszku. Kolejny raz strach co się dzieje, wysyłamy na badania krew. Dostajemy wyniki, elektroforeza 0,409 i po zasięgnięciu opinii ,masakra, zapalenie otrzewnej, (jest w trakcie leczenia). Zlecone też miała badanie na toxsoplazmozę , okazał się też dodatni, (dostaje już leki).

 Całkowicie to mnie załamało, wyłam z rozpaczy i bezradności, patrząc na tą małą kruszynę nie wiedziałam co mam zrobić.

Z Fiv mogła by jeszcze żyć, ale trzy takie podłe choroby na raz, to już dla  za dużo.😭 Psychicznie , fizycznie a przede wszystkim finansowo nie daje rady. Jestem wrakiem człowieka, ktoś pomyśli że stara i głupia baba , bo ratuje kota w takim stanie. Ale ja nią codziennie patrzę i widzę w niej chęć życia ona się jeszcze nie poddała więc jak ja mogę. Przychodzi do mnie na kolana po kolejne dawki czułości, drapania za uszkiem, głaskania po brzuszku i  noszenie na rękach. Nie potrafię na tą chwilę się wycofać. Minęło zaledwie siedem tygodniu a tej kochanej koteczce wszystko się posypało. Wspiera i pomaga mi koleżanka , która cały czas daje mi największą nadzieję że  ja i "Córeczka " przezwyciężymy razem to co ją dotknęło. Jestem sama ,mam niską emeryturę i chorego syna ,któremu też pomagam.

Bardzo skromnie proszę pomóżcie mi, abym mogła żyć z myślą że zrobiłam wszystko aby jej pomóc.  🙏🙏🙏

Mamy już wyniki z rozmazu  ,nadal nic nam to nie wyjaśniło, a ona wciąż ma temperaturę 41 stopni .Już nie wiem jak mogę jej pomóc.