Pomóż mi pokonać raka piersi

Pomóż mi w walce o życie !

Mam na imię Emilia, mam 39 lat i jestem mamą dwójki wspaniałych dzieci- pełnoletniego syna i 5-letniej córeczki. Chcę żyć dla nich. Chcę nadal być ich wsparciem, przewodnikiem, bezpiecznym miejscem, do którego zawsze mogą wrócić. Chcę patrzeć jak dorastają i spełniają swoje marzenia.

Niestety, moja codzienność zmieniła się dramatycznie.

4 kwietnia 2025 r. usłyszałam diagnozę, której nikt nie chce usłyszeć: złośliwy rak piersi HER2 (2+) z przerzutami do węzłów chłonnych. 

22 maja 2025 r. wszczepiono mi port dożylny, a następnego dnia rozpoczęłam chemioterapię.

Obecnie jestem po dwóch wlewach chemioterapii czerwonej, którą bardzo źle znoszę-ból całego ciała, trudności z poruszaniem się, konieczność korzystania z pomocy bliskich.

Przede mną jeszcze dwie czerwone oraz 12 białych chemii, a następnie operacja, radioterapia i hormonoterapia.

Leczę się w Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym Nr 1 w Lublinie, na oddziale Onkologii Klinicznej/Chemioterapii.

Potrzebuję waszego wsparcia

Aby kontynuować leczenie, potrzebuję regularnych dojazdów do szpitala, co wiąże się z dodatkowymi kosztami. Dodatkowo, niezbędne są środki na leki, specjalistyczne terapie, odpowiednią dietę oraz przyszłą rehabilitację. Obecnie nie mogę pracować z powodu choroby. Mój narzeczony zrezygnował z pracy za granicą, aby się nami opiekować. Obecnie szuka zatrudnienia na miejscu jako spawacz w okolicach Krasnegostawu.

Najtrudniejsze w tej walce jest strach

Strach, że mogłabym zostawić moje dzieci, moją rodzinę. Myśl o tym rozdziera mi serce, ale nie poddaję się, bo mam dla kogo żyć!

Robię wszystko, co w mojej mocy, by wygrać tę walkę, ale potrzebuję Waszego wsparcia, aby móc kontynuować leczenie i być przy mojej rodzinie. 

Jak możesz pomóc?

Każda nawet najmniejsza wpłata, jest dla mnie ogromnym wsparciem i szansą na dalsze leczenie.

Jeśli nie możesz wpłacić, proszę- udostępnij. To również ogromna pomoc.

Rak może dotknąć każdego z nas- nie patrzy na wiek, plany czy marzenia. Nigdy nie sądziłam, że będę musiała stawić mu czoła, ale dziś walczę z całych sił. Regularne badania mogą uratować życie. Dbajcie o siebie, bo zdrowie to najcenniejszy dar.

Niech moja historia będzie przypomnieniem, że warto troszczyć się o siebie i o innych.

Dziękuję za waszą pomoc, dobre słowo i nadzieję, którą mi dajecie.

Razem możemy wygrać tę walkę!