Beata prosi o pomoc

Nazywam się Beata Szweda.
Nie wiem czy moja historia Ciebie poruszy, ale bardzo potrzebuje Twojej pomocy.
Żyłam jak każdy człowiek, w normalnym świecie, pełnym kolorów i barw. Cieszyłam się każdym dniem. Chodziłam do pracy, spotykałam się z przyjaciółmi byłam samodzielna. Jednak w 2007 roku zachorowałam. Mój wzrok zaczął słabnąć, aż w końcu przestałam widzieć. To dla mnie był wielki szok i nie umiałam sobie poradzić z tą nieustanną ciemnością. Lekarze orzekli, że zmiany są nieodwracalne. To było dla mnie jak wyrok. Jak miałam żyć nie widząc twarzy moich bliskich? Nie widząc koloru moich ulubionych kwiatów... Nawet poruszanie po moim małym, wynajętym mieszkaniu sprawiało mi ogromną trudność.  Utrata wzroku to był początek dotkliwych zmian w moim życiu. Straciłam moją dotychczasową pracę oraz środki do życia. ZUS nie przyznał mi niestety renty. Zmagałam się z depresją i uczyłam się na nowo funkcjonować. Wielką pomocą stali się dla mnie przyjaciele, którzy wpierali mnie w najgorszych momentach.
Nie chciałam być niesamodzielna. Uchodziłam za osobę zaradną i chciałam żeby mimo wszystko tak pozostało, dlatego po pewnym czasie, udało mi się podjąć pracę w spółdzielni dla osób niewidomych.

Od kilku lat czekałam w kolejce na mieszkanie komunalne do remontu i w tym roku, w lipcu po siedmiu latach otrzymałam takie mieszkanie. Sama nie jestem w stanie go wyremontować, a tym bardziej przystosować je do osoby niepełnosprawnej.
Od niedawna jestem podopieczną Fundacji DOM - Dbamy o Młodych, która zaoferowała pomoc w zakresie wykonania remontu i umeblowania mieszkania. Jednak zarówno ja jak i Fundacja prosimy Was o wsparcie w postaci wpłat. Nawet symboliczna złotówka jest dla nas bardzo cenna, żeby remot mógł być kontynuowany.
Bez Was remont się nie uda. 

Wzroku już nie odzyskam,  ale dzięki Waszej pomocy będę miała gdzie mieszkać.

Bardzo tego pragnę i będę wdzięczna za każdy  gest.

Dobro wraca, dlatego z ufnością prosimy  Was o pomoc.