Na Rehabilitację Zbyszka.

Zbyszek jest moim chrześniakiem i synem mojej siostry Beaty. Zbyszek ma już 20 lat, lecz pomimo uzyskania pełnoletności, nigdy nie będzie w pełni samodzielny, bo urodził się z Zespołem Downa. 

Na co dzień Zbyszek jest bardzo pogodnym chłopcem i prawie nigdy się nie smuci, gdy czasem cierpi, to bezgłośnie, nie skarżąc się.

Zbyszek lubi spędzać czas słuchając muzyki, oglądając filmy na swoim tablecie, albo seriale paradokumentalne w tv. Lubi też wspólną zabawę z rodzicami albo ze swoją ukochaną ciocią Ulą, gdy ta go odwiedzi. Czasami wychodzi do kina czy na ulubione frytki do McDonalda.

Przez ostatnie lata Zbyszek, oprócz niepełnosprawności intelektualnej, borykał się też z trudnościami ruchowymi, nie poruszał się samodzielnie z powodu uszkodzonej w wyniku źle przeprowadzonej operacji nogi. Taki stan rzecz bardzo utrudniał mu życie, bo wózek albo kule przeszkadzały w poznawaniu świata, uprawianiu sportu, czy po prostu wspinaniu się na ulubione drabinki na placu zabaw. 

Dwa tygodnie temu nasz rodzinny bohater przeszedł kolejną operację chorej nogi. Lekarze w Szpitalu im. Profesora A. Grucy w Otwocku zaproponowali rozwiązanie, które jest szansą na to, że Zbyszek będzie mógł chodzić o własnych siłach, bez pomocy wózka czy nawet kul. Teraz chłopak wypoczywa w domu pod opieką rodziców.

Warto tu wspomnieć o rodzicach Zbyszka. Tata - Zygmunt jest żywicielem rodziny, pracując prawie całe dnie, dba o to, żeby zapewnić byt swojej rodzinie. Tata - Zygmunt nigdy się na nic nie poskarży, ale ja to powiem - mój szwagier jest osobą słabo widzącą, a w ciągu ostatnich lat jego wzrok bardzo się pogorszył. 

Mama Zbysia - moja siostra Beata jest matką z powołania i prawdziwym Aniołem Stróżem swojego syna. To ona rozumie jego język (czy wspominałam, że Zbyszek nie posługuje się mową werbalną?), rozpoznaje jego potrzeby, zawsze broni przed złem tego świata i nie daje zrobić krzywdy. W szpitalu była ze swoim synem i pielęgnowała lepiej niż pielęgniarki. Teraz w domu też opiekuje się Zbyszkiem praktycznie sama, bo tata zwykle jest w pracy. Uwaga, sama robi synowi zastrzyki, mimo, że jest osobą całkowicie niewidomą. 

Rodzice Zbyszka robią co mogą, aby nieba przychylić swojemu jedynakowi. NIestety, koszty pielęgnacji pooperacyjnej, rehabilitacji, odpowiedniego dla Zbyszka sprzętu zaczynają przewyższać możliwości finansowe rodziców. 

Stąd wziął sie mój pomysł na uruchomienie zbiórki, aby wesprzeć tych dzielnych ludzi. Nawet mała wpłata, ale za to od wielu ludzi przyczyni się do tego, że Zbyszek stanie na nogi, a jego rodzice będą mogli cieszyć się sprawnością syna. 

Za okazaną pomoc serdecznie dziękuję.

Urszula Podsiadło - ciotka Zbyszka