zniszczona Antosia

Antosia nie wygląda dziś jak pies w miłości. Potrzebuje ratunku. Ratuj 

Przez długi czas miała wszystko żeby wierzyć, że świat jest dobry: rodzinę, czułość, ramiona, które znała na pamięć. Miała swoje stałe pory dnia, swój dom, swoją pewność. Miała szczęście.

Wszystko skończyło się nagle. Jednego dnia wsiadła do auta, przekonana, że to wycieczka. I w tej wierze pojechała  ufna, spokojna, niczego nieświadoma. Nie wiedziała, że ten dzień złamie jej życie na pół. Że to koniec.

Kiedy została w miejscu wśród obcych ludzi, wśród nieznanych dźwięków nic nie zrozumiała.

Bo jak ma zrozumieć ktoś, kto nigdy nie znał odrzucenia?

Dopiero po kilku dniach dotarła do niej prawda, ta najstraszniejsza dla Zwierzęcia, które kocha całym sobą: „Oni już po mnie nie wrócą.”

I wtedy pękła.

Nie płaczem, bo psy nie płaczą jak my.

Pękła zachowaniem: ucieczkowym, panicznym, takim, które mówi więcej niż słowa.

Zaczęła szukać, rozglądać się, próbować znaleźć swoich ludzi tam, gdzie ich nie ma. I jest w tej historii jeszcze dramat tamtych ludzi, bo wiemy, że u nich wydarzyła się choroba, nagła, ciężka.

To jednak Antosia najbardziej cierpi. Tak prawdziwie, tak głęboko, że widać to na każdym zdjęciu i w każdym jej ruchu. Jej stan psychiczny to czerwona flaga.

Nie znamy jeszcze jej stanu zdrowia fizycznego  to dopiero będziemy diagnozować. Widać bolesność jamy brzusznej i objawy stanu zapalnego jamy ustnej. 

Antosia stoi przed nami jak ktoś, kto już nie ma nic. Kto prosi tylko o jedną rzecz: żebyśmy jej nie zawiedli, tak jak zawiódł ją cały świat w jeden dzień.

Dlatego prosimy w jej imieniu.

Pomóż nam ją uratować. 

Pomóż nam dać jej opiekę, diagnozę, bezpieczeństwo, człowieka, który znów będzie „jej”.