Dar życia dla Zuzi z nowotworem

Nazywam się Agnieszka Dreger. Jestem z Białegostoku. Zbieram na dalsze leczenie suni Zuzi, u której zdiagnozowano czerniaka złośliwego. Jest jeszcze dla niej szansa... Proszę,  przeczytajcie.

Zuzię i Sarkę poznałam 12 lat temu. 

Jechałam z pracy, gdy w polu ujrzałam masakrycznie wychudzone psy. Zawróciłam szybko, niestety uciekły. Wyglądały tak przeraźliwie, że wracałam cały czas płacząc. Zaczęłam jeździć do nich codziennie, by zostawiać jedzenie. Z mężem postawiliśmy budę i przyzwyczajałam je powoli do miejsca. Dwa lata trwało, zanim się do mnie przekonały i nie znikały na mój widok, a nawet jedna (Sarka) dała się w końcu pogłaskać. 

Zostały wysterylizowane, odzyskały normalny wygląd. Wiele razy serce stawało mi dęba, np. wtedy, gdy kazano zabrać psy, gdy pewnien zakład wykupił ziemię. Wiele wysiłku i nieprzespanych nocy kosztowało mnie, by mogły tam zostać, ale udało się. 

Pomagam zwierzętom od lat i zawsze mam 4-5 psów w bloku, przez co dla nich dwóch brakowało miejsca. Ciągle były jakieś "nagłe" przypadki. Zuzi i Sarce obiecałam, że nigdy ich nie rozdzielę. Dotrzymałam słowa.

Teraz wyglądają tak:

Nikt nie chciał adoptować dwóch psów, które nie podchodzą do człowieka, a wręcz uciekają od obcych. Tak jesteśmy razem do dzisiaj. Przez 12 lat jeżdżę do nich codziennie, karmię, chodzimy na spacery, spędzamy razem czas. A on leci szybko... Za szybko. 

Sarka jakiś czas temu miała operację wycięcia guza, na szczęście okazał sie tłuszczakiem. Z kolei dwa miesiące temu zauważyłam u Zuzi, że cos sie dziej z oczkiem. Zaczerwienione, powiększone, mocniej wybrzuszone. Po miesiącu leczenia, które nie dało rezultatu, pojechałam na konsultację do okulisty dra Garncarza do Warszawy, który po zbadaniu podejrzewał raka. Badanie usg też na to wskazywało. 

Oczko miesiąc temu zostało wycięte. Badanie histopatologiczne ścięło z nóg: czerniak złośliwy ciałka rzęskowego. 

To bardzo wredny nowotwór, skłonny do szybkich przerzutów w miejsca odległe, takie jak płuca, watroba. Często występują 1,5-3 miesiące po operacji, a średnia przeżycia to 6 miesięcy. Jest szczepionka weterynaryjna od czerniaka złośliwego ONSEPT, którą podaje się najlepiej w miesiąc od usunięcia pierwotnego ogniska, ale jest masakrycznie droga. To jak mi powiedziano w lecznicy koszt rzędu 6-7 tys. Do tego dochodzą częste badania dodatkowe - usg, rtg, badania krwi, dojazdy do Warszawy. Nie jestem w stanie podołać. Mam jeszcze 11 innych zwierząt pod opieką i dwa na utrzymaniu w domu tymczasowym. To jest straszne, wiedzieć, że jest szansa na dalsze życie, a nie móc go podarować. Nie śpię od czasu, gdy dowiedziałam się o diagnozie. Bardzo boję się stracić szybko Zuzinkę. A Sarka? Nie wyobrażam sobie... Nie do uwierzenia, ale one nawet w tej samej chwili załatwiają swoje potrzeby. Są nierozłaczne. 

Bałagam, pomóżcie dać Zuzi dalsze życie. Po operacji, gdy dochodziła do siebie w mieszkaniu, stała się mega przytulanką, choć wcześnjej podchodziła do mnie tylko zachęcona przez Sarkę. Teraz sama pcha się na kolana i przytula jak dziecko. Jakby mówiła - uratuj mnie...

Jak mam to zrobić bez Was? Proszę!...

Nie dla siebie, ale dla niej. Choć dla siebie również, tak bardzo ją kocham, tak bardzo chcę by żyła, zwłaszcza teraz, gdy jest szansa, byśmy w końcu zamieszkały razem, by mogły z Sarką na stare lata grzać kostki w łóżeczku. 

Nie przechodźcie obojętnie, każda złotówka to wielki dar. Dar życia.