Czas zakończyć podłe życie

Stara, wynędzniała klacz. Niegdyś piękna, dostojna. Teraz zwykła, umęczona chabeta. NA RZEŹ. Zrobiła już swoje. Urodziła wystarczającą liczbę źrebiąt. Dała zarobić. Ale już nie może. Już się nie nadaje. Więc musi iść NA RZEŹ. Jej ostatnia córka wyglądała na silną. Miała podzielić los matki. Wyznaczono jej taką samą dolę. Tylko, że coś poszło nie tak. Padła zaraz po porodzie. Koń potrzebuje konia. Wiadomo. I tak starowina zajęła się wnuczką. Jeszcze tyle musi zrobić, zanim zawiśnie na haku. Mała też przyniesie zysk. Podrośnie, nabierze masy i pójdzie pod nóż. Tylko, że z nią coś jest nie tak. Nie rozwija się, jak powinna. Mała taka. Chuderlawa. Koński bubel.  Nic to, że zamiast matczynego, piła mleko krowie. Nic, że nie dostaje właściwej paszy i że dostaje jej za mało. Zawiodła. Jej wątłe ciało nie rokuje, bo nie osiągnie oczekiwanej ceny. ..

Historia, jakich wiele. Oto realia polskiej wsi. Jedni hodują w podłych warunkach. Inni – czasem za flaszkę - kupują, tuczą i sprzedają z zyskiem. Chociaż czasem, tak jak w tym przypadku, nawet tego im się nie chce. Chcemy wierzyć, że to odrobina serca podpowiada im, by zadzwonili do jakiejś organizacji i zaproponowali wykup tych bezwartościowych koni.

 Taki telefon zadzwonił. .. . Co mamy zrobić? Myśleć trzeźwo, przeliczać, kalkulować? Nie – nie możemy kupić kolejnego konia. Nie – nie możemy, bo z miejscem krucho. Nie – z miliona innych powodów, które pojawiają się w galopadzie myśli.

Co zrobić?! Nie uratujemy wszystkich. Może zamknijmy oczy i udawajmy, że i te dwa życia muszą zostać stracone? Udawajmy, że jak wielu innych i tych nie możemy ocalić. Udawajmy, bo przecież ten telefon to dla nich szansa.

Są tanie. Mało warte. Ot, ochłapy!

5700 zł. Za obie. Za babcię, która wysłużyła się tak, że ledwie stoi. Która miała parszywe życie. Nie zaznała szacunku, wolności i miłości. Za źrebkę, której nie karmiono jak trzeba i dlatego ma umrzeć już teraz. 5700 zł za samotność, ból, cierpienie.

Nie możemy udawać . Nie chcemy! Ze łzami w oczach oczekujemy cudu ocalenia. Sytość zamiast głodu. Wolność zamiast ciemnej komórki. Słońce zamiast zatęchłych ścian. Szczęście zamiast strachu.

Konie stoją u handlarzy, którzy zgodzili się dać nam kilka dni na zebranie funduszy. Kilka dni, po upływie których zwierzęta trafią albo do nas, albo na śmierć.

5700 zł – tyle potrzeba, by stał się cud.