Nie dam się endometriozie

Mam na imię Ola, mam 36 lat. To nie była dla mnie łatwa decyzja. Nigdy nie spodziewałam się, że będę kiedyś prosić o pomoc, ale endometrioza, z którą się zmagam jest nieprzewidywalna.  Od kilku lat choruję na endometriozę  
w zaawansowanym stadium (IV stopnia głęboko naciekającą).

Endometrioza jest schorzeniem przewlekłym, klasyfikowanym jako immunologiczna choroba hormonalno-zapalna. Jej objawy wpływają na cały organizm. Endometrioza uniemożliwia normalne życie, funkcjonowanie i dotyka co 10 kobietę w Polsce. Niestety mimo tych statystyk często pacjentki zostają
z tą chorobą same. Wielu lekarzy ginekologów nie potrafi zdiagnozować endometriozy na czas,  co powoduje jedynie postęp choroby i pogorszenie stanu zdrowia.  Specjalistów zajmujących się endometriozą jest w Polsce bardzo niewielu, dlatego wiele kobiet zmaga się z bólem latami, odbijając się od ściany,
 a ich objawy są ignorowane. Diagnoza zajmuje średnio 7 do 10 lat i więcej. Jest to problem nie tylko w Polsce, ale na całym świecie. Kiedy kobiety trafiają do specjalisty i otrzymują diagnozę, często jedyną szansą na powrót do  zdrowia jest wykonanie operacji prywanie, a koszty z nią związane to zazwyczaj kilkadziesiąt tysięcy złotych.

Podobnie jest ze mną….

Na endometriozę prawdopodobnie choruję od wielu lat . Nieszczególnie zdawałam sobie z tego sprawę. Po prostu wychodziłam z założenia, że musi boleć. Nikt nigdy nie powiązał mi też innych dolegliwości, na które chorowałam
z tą chorobą. Teraz po ułożeniu wszystkich puzzli do kupy wszystko mi się złożyło w jedną całość.  Chorobę zdiagnozowano mi 2019 r. przeprowadzając pierwszą operację usunięcia torbieli endometrialnych, ale tak naprawdę to był początek góry lodowej.  Po niespełna roku 2020 kiedy trafiłam do innego lekarza
i zdecydował się na kolejną operację, puszka Pandory się otworzyła. Przeprowadzono laparoskopię z przejściem do laparotomii, lekarka była przerażona tym jakie spustoszenie w moim organizmie zrobiła ta choroba.  Wszystkie narządy wewnętrzne były w jednym wielkim zroście, praktycznie nie było ich ruchomości. Pani doktor Magdalena Jarczak zrobiła co mogła w tedy żeby przywrócić mi normalne życie, bez bólu i uwolnić narządy wewnętrzne. Niestety nie była wstanie usunąć wszystkich ognisk choroby. 

Po drugiej operacji  rozpoczęłam walkę z tą chorobą, restrykcyjna dieta, suplementy,  wizyty po przeróżnych lekarzach.  Było dobrze, ale nie na długo. Gdy po roku od drugiej operacji czułam, że coś się znowu dzieje, na wizycie
u mojej Pani Doktor kiedy mi oznajmiła, że po raz kolejny musi operować
i konsekwencje tej operacji mogą być duże to się załamałam.  Zaufałam jej
i w październiku 2021 przeprowadziła mi 3 już operację.  Ponownie musiała mi po uwalniać  narządy, które były pozrastane. Niestety była zmuszona zostawić mi guza na jelicie i zrosty na więzadle maciczno – krzyżowym bo bała się wyłonienia stomi.  Rozpoczęłyśmy po operacji kuracje hormonalną, która pozwalała mi normalnie funkcjonować, cieszyć się życiem, być aktywną na co dzień.  I tak było do listopada tego roku, kiedy ból zaczął mnie wybudzać już ze snu, nie wiedziałam co się dzieje, ale podświadomie czułam, że choroba ponownie zaatakowała. Nie myliłam się, pod koniec listopada udałam się na wizytę do mojej Pani Doktor i mój świat runął. Choroba zaatakowała z podwójną siłą, po wykonaniu specjalistycznych badań Pani Doktor powiedziała, że nie jest już wstanie tego zoperować bez bardzo dużych konsekwencji dla mnie (stomi)
i żebym to skonsultowała z lekarzem, który stricte zajmuje się leczeniem tej choroby. Jedyne co mogła zrobić to dała mi dodatkowe leki żeby uśmierzyć mi ból, który towarzyszy mi teraz na co dzień. 

W tym wszystkim powiem Wam, że coś czuwało nade mną bo w przeciągu tygodnia miałam już wizytę u Pani Doktor Joanny Jacko,  do której czeka się po kilka miesięcy. Pani Doktor  operuje prywatnie w Medocover i powiedziała, że ta operacja mi się należy, że jest wstanie usunąć mi wszystkie ogniska  choroby bez większych konsekwencji i teraz już walczymy o mój komfort życia bez choroby i bólu. Owszem jest ryzyko wyłonienia stomi ale wynosi ono 2-3%, a nie 100% jak w przypadku na NFZ.  Podczas operacji na moją już prośbę również usunie mi macicę, gdyż zostawienie jej daje 60-80%  na powrót tej choroby w przeciągu najbliższych lat, a ja już nie chcę żyć w takiej obawie przed kolejnym powrotem choroby. Ta choroba odbiera wszystko,  

Powiem Wam, że przy tej chorobie i tak byłam szczęściarą bo po mimo bólu normalnie starałam się funkcjonować, miałam swoje lepsze i gorsze dni z czego mogę powiedzieć, że większość była tych lepszych, a nawet bardzo dobrych kiedy nic nie bolało,  ale  ostatnie dwa miesiące niestety zaliczam do tych  gorszych, chyba nawet najgorszych.  Już rozumiem dziewczyny, które opisywały, że ból towarzyszy im całymi dniami, że po kilku takich dniach człowiek jest jak wrak, sfrustrowany, bez życia bo cały czas boli.

Koszt  takiej operacji to około 38 tyś/zł.  w zależności  ile godzin będzie trwała operacja, ile będzie dni hospitalizacji, ale Pani Doktor  powiedziała, że będziemy zaczynać od tej kwoty.  Termin mam już wyznaczony na 15.03.2023 w Medicover. Niestety  nie jestem wstanie w tak krótkim czasie własnymi siłami zebrać takiej kwoty, dlatego proszę Was o pomoc.

Za każde wsparcie – udostępnienie, nawet najmniejszą wpłatę  Dziękuję z całego serca. 

Ola