Walka z chorobą SLA

To nasza mama, Wiesława. Życie nigdy Jej nie rozpieszczało. Od urodzenia chorowała na serce i w 2013 roku przeszła bardzo poważną operację. Powiedziała wtedy, że dostała drugie życie. W 2022 roku mama zaczęła dziwnie mówić, skierowano Ją na oddział neurologiczny i tam otrzymaliśmy straszną diagnozę -SLA(stwardnienie zanikowe boczne).To  nieuleczalna, neurodegeneracyjna choroba prowadząca do niszczenia komórek nerwowych. Ta okropna choroba postępuje każdego dnia. Od diagnozy minęły dwa lata , przez ten czas mama przestała całkiem mówić, nie mogła jeść, tylko zmiksowane potrawy, aż w końcu wcale nie mogła przełykać, w wyniku czego doszło do już skrajnego niedożywienia. W związku z tym, że mama była już całkowicie niezdolna do samodzielnego przyjmowania pokarmu przez usta zdecydowano założyć przezskórną endoskopową gastrostomie, która pozwala dostarczyć pokarm bezpośrednio do żołądka, omijając jamę ustną. Od roku karmiona jest właśnie Pegiem. Pół roku temu zaczęły się problemy z zanikiem mięśni rąk. Prawa jest już bardzo osłabiona. Zaczęła też tracić równowagę. Doszły także problemy z oddychaniem. Przeszła dwa poważne zapalenia płuc w ciągu dwóch miesięcy. Układ oddechowy jest już bardzo osłabiony. Używamy ssak, który pomaga usunąć zaległości w krtani i jamie ustnej. Obecnie mamy też wypożyczony asystor kaszlu, znany również pod nazwą „koflator”, to specjalistyczne, zaawansowane urządzenie, które – ujmując rzecz w skrócie – wspomaga odrywanie, przemieszczanie i transport wydzielin zalegających w oskrzelach. Jednak czas wypożyczenia mija, a mama potrzebuje cały czas takiej terapii tlenowej. Drugim sprzętem, który pozwoliłby na lepsze oddychanie to koncentrator tlenu,ktory zwiększa ilość tlenu w danym pomieszczeniu, dzięki czemu chory może lepiej oddychać. Koszt tych sprzętów to 27 tysięcy złoty. Z naszego domowego budżetu nie jesteśmy w stanie ich pokryć. Liczymy na to, że z Waszą pomocą uda nam się podjąć kolejną walkę o zdrowie i lepsze życie dla mamy.

Zebrane środki przeznaczymy na  leczenie i rehabilitację.

Dziękujemy za każdą pomoc.

Wioletta i Joanna - córki Wiesławy