Jagunia walczy o życie i zdrowie

Nadal nie mogę uwierzyć, że żyję… Nie jestem ani piękna, ani jakaś oryginalna, ot zwykła czarna koteczka. A jeszcze parę razy w życiu słyszałam, że takie czarne koty jak ja to pecha przynoszą. Może to i prawda, ale przynosimy go chyba same sobie… Kiedy potwierdziła się u mnie diagnoza FIP to poważnie myślałam, że to koniec. Koło mojego serduszka zbierał się płyn, który mi na serduszko uciskał, na początku bywało, że walczyłam o oddech. Teraz już płynu nie ma, czuję się bardzo dobrze i gdyby nie leczenie to bym pewnie zapomniała jak bardzo jestem chora.

Nie wierzyłam, że walka o moje życie się uda. Kto normalny wyda ogromne pieniądze na leczenie kotka, który nawet nie jest rasowy?... Wy jednak wydaliście. To dzięki Wam udało się uzbierać na pierwszą połowę mojego leczenia. Poważnie mówię – bez Was by mnie tutaj teraz nie było. Jednak żebym była zdrowa muszę leczenie całe dokończyć, czyli leczyć się przez trzy długie miesiące bardzo drogim lekiem. Mam tylko 3 latka, bardzo chcę przeżyć kilkanaście następnych lat, jak każdy kotek. Pamiętacie jak ja do cioć trafiłam? Razem z córeczką zostałam wyrzucona do lasu… Już wtedy miałam szczęście, że znalazły mnie dobre panie i nie zostawiły nas tylko zabrały ze sobą. Teraz mam szczęście, że mi pomogliście uzbierać na początek walki z chorobą. Bardzo się boję, że mnie w końcu szczęście opuści, że nie uda mi się uzbierać pieniążków na dokończenie kuracji a wówczas choroba wróci i umrę a cały wysiłek pójdzie na marne – i pieniążki mi do tej pory podarowaliście i wysiłek cioć i mojej Opiekunki…

Mimo, że nie ma we mnie nic niezwykłego, mimo, że jestem dokładnie taka jak wszystkie inne kotki to naprawdę bardzo chcę żyć… Błagam Was o pomóżcie mi, podarujcie mi życie…