Uratuj Anastazję przed amputacją

Błagam o wsparcie! Anastazja stoi w obliczu pilnej operacji kręgosłupa, bez której może w ciągu zaledwie kilku tygodni stracić nogę.

Niepozorny wypadek doprowadził do pęknięcia i roztrzaskania trzech kręgów. Diagnoza doświadczonego ortopedy jest bezapelacyjna: niezbędna jest operacja w trybie pilnym, inaczej konieczna będzie amputacja nogi. Przeraża mnie myśl, że już teraz moja córka cierpi na niedowład palców u stopy, który z każdym dniem się pogłębia.

Niestety, pomimo kompleksowej dokumentacji medycznej i zaleceń lekarzy, żaden z trzech szpitali w naszym regionie nie jest w stanie zaoferować terminu operacji przed 2025 rokiem. Do tego czasu będzie już za późno, a moje dziecko zostanie skazane na trwałą niepełnosprawność.

Istnieje szansa na operację w sektorze prywatnym, jednak mimo zaangażowania rodziny i przyjaciół, wciąż brakuje nam 25 tysięcy złotych. Od najmłodszych lat wychowuję Anastazję samotnie, po tym jak straciła ukochanego ojca, mając zaledwie trzy lata. Pomimo ogromnych starań, nie jestem w stanie w tak krótkim czasie zebrać całej potrzebnej sumy. Obecny stan zdrowia Anastazji tylko utwierdza mnie w przekonaniu, że jeśli operacja nie odbędzie się jeszcze w marcu, moja córka straci nogę.

Od dnia wypadku Anastazja musiała przyjmować niezliczoną ilość silnych leków przeciwbólowych, które są niezbędne, by mogła wytrzymać ból. Długotrwałe przyjmowanie takich medykacji także odbija się na jej zdrowiu. Dodatkowo, Anastazja nie może uczęszczać do szkoły, a w czerwcu czekają ją egzaminy zawodowe.

W obliczu tej dramatycznej sytuacji, zwracamy się z gorącym apelem o wsparcie finansowe. Każda, nawet najmniejsza kwota, może zbliżyć Anastazję do tak potrzebnej operacji i zachowania sprawności nogi. Rozumiemy, że nie każdy może przekazać duże sumy, ale wierzymy, że wspólnymi siłami jesteśmy w stanie zebrać potrzebną kwotę.

Z całego serca dziękujemy za każdą wpłatę i każde udostępnienie naszego apelu. Razem możemy sprawić, że życie Anastazji będzie wolne od bólu i ograniczeń. Prosimy, nie pozostawajmy obojętni na jej cierpienie. Pomóżmy Anastazji ponownie stanąć na nogach, dosłownie i w przenośni.

Z całego serc dziękuję.

Dorota, Mama Anastazji