Zbieramy na zabieg dla Dorki

Kilka tygodni temu pod naszą opiekę trafiła Dorka. Urocza starsza suczka odebrana ze skrajnie złych warunków. Większość swojego życia spędziła w ciemnej, zimnej, zagraconej izbie. Była tam sama po śmierci swojego Pana. Życie toczyło się obok za ścianą gdzie mieszkała jej opiekunka wraz z pozostałymi psami. Inne psy nie akceptowały Dory i reagowały agresją. Dorka również pokazywała im zęby i nie chciała mieć z nimi nic wspólnego. Gdy ją zobaczyliśmy wiedzieliśmy, że nie może trafić do schroniska bo pies w jej wieku z takimi brakami wychowawczymi może sobie nie poradzić. Dorka nie chodziła na spacery. Nie znała smyczy ani nie miała nigdy pełnej miski. Opiekunka psa nie miała możliwości finansowych aby utrzymać siebie i zwierzęta, które niejako otrzymała w spadku po swoim partnerze. Pieski nie zachowywały czystości w domu a sam dom nie nadawał się już do zamieszkania. 

Udało się i Dorka pojechała do wspaniałego domu tymczasowego. Okazało się, że ma wielkiego guza pod pachwiną oraz guzy na listwie mlecznej. Dodatkowo niedowidzi, niedosłyszy. Zaczęliśmy standardowo od oceny jej stanu zdrowia. Dorka musiała pozbyć się pasożytów, przejść zabiegi kosmetyczne jak obcinanie pazurów i kąpiele. Musieliśmy również ją trochę podtuczyć gdyż była to sama skóra i kości. Na początku roku Dorka przeszła kwalifikację kardiologiczną do zabiegu usunięcia przepukliny. 

Wyniki krwi jak na psa w jej wieku i wyrwanego z biedy miała bardzo dobre. Serduszko też daję radę. Jesteśmy już po pierwszym etapie jej leczenia. 

Przed nami jeszcze kastracja, usunięcie listwy mlecznej wraz z badaniem histopatologicznym guzów, wizyta u okulisty i dentysty. Nie ukrywając dla tak małego odziały jakim jesteśmy to ogromny koszt. Można powiedzieć, że opieka nad Dorką będzie nas kosztowała połowę funduszy, które przekazujecie nam w ramach 1,5%. A to dopiero styczeń :( Prosimy więc o pomoc w każdej postaci. Każda złotówka czy też udostępnienie albo wpisanie naszego oddziału w rubrykę beneficjenta 1,5% na corocznym zeznaniu podatkowym to możliwość przyjmowania właśnie takich trudnych przypadków. A Dorka? Dorka nigdy nie miała się lepiej. Jest kochana przez opiekunkę, zresztą ze wzajemnością. Nauczyła się wychodzić na spacery, jeść z miski, leżeć na posłaniu. Niby normalna sprawa ale musicie uwierzyć, że Dora tego właśnie uczy się na psią starość.