Mama, która chce żyć

Witajcie,

oto Michasia, w imieniu której publikuję tę zbiórkę. Choroba mojej żony rozpoczęła się w sierpniu 2022 roku, kiedy to miała pierwsze napady świądu. Początkowo niezbyt przykre i łagodzone wapnem, balsamem do ciała czy maściami, z czasem jednak nic nie pomagało, a żaden lekarz nie umiał postawić trafnej diagnozy. Michasia nie przesypiała całych nocy, gdyż swędzenie nasilało się do tego stopnia, że nie potrafiła z nim wytrzymać. Płakała, krzyczała, a ciało drapała do krwi z bezsilności. To był dla nas obojga koszmar, zwłaszcza że mamy dwoje małych dzieci, obecnie w wieku przedszkolnym. Ciężko było nam samym, a co dopiero z dziećmi i ich humorkami. Najgorzej oczywiście było mojej żonie, która przeżywała tortury natrętnego swędzenia całego ciała. Pod koniec 2022 roku pojawiły się kolejne objawy, powiększenie węzłów chłonnych szyjnych i pod pachami. Żona trafiła do sensownego chirurga, który skierował ją do szpitala. Tam pobrano wycinek z węzłów chłonnych i przebadano żonę. Były już pewne podejrzenia, jednak wymagały potwierdzenia. Ze względu na zmiany w płucach, skierowano żonę do szpitala pulmonologicznego, gdzie przebywała 5 długich tygodni (leczona na gruźlicę) i czekała na wynik z wycinka węzła. Gdy wynik dotarł, uderzyła w nas wiadomość, że Michasia choruje na ziarnicę złośliwą, tak zwanego chłoniaka Hodgkina. Niebawem ustalono, że choroba jest już w swej ostatecznej fazie. 

Rozpoczęło się leczenie w klinice hematologicznej w Katowicach. Żona często jeździła na badania, pobyty w klinice i pierwsze chemioterapie. Pamiętam jak po pierwszej chemii myłem żonie włosy, a po nałożeniu odżywki okazało się, że włosów nie damy rady rozczesać. Nożyczki w ruch. Później już musiałem golić żonę na zero... W tym czasie wciąż pracowałem, odbywała się zaplanowana termomodernizacja naszego domu, do której chciałem samodzielnie wykonać kilka prac, aby zaoszczędzić. Udało się to z pomocą moich przyjaciół. Może to wydawać się dziwne, że nie zleciłem wszystkiego firmie, jednak okazało się to trafnym wyborem, gdyż mimo wszystko nie uzyskaliśmy tak wysokiego dofinansowania jak suma, którą zapłaciliśmy. Przy dzieciach i żonie (inaczej nie mógł bym chodzić do pracy ani przygotowywać elewacji domu) pomagała nam nasza mamuśka, jak nazywałem swoją teściową, kobietę o złotym sercu. Aby odbudowywać kondycję Michasi po chemioterapiach, kupowałem suplementy wpływające korzystnie na krew i odporność żony. Terapia zakończyła się w sierpniu 2023. Już pod koniec września węzły chłonne żony zaczęły znów się powiększać i były wyczuwalne przez skórę. Kolejne wyjazdy do kliniki i diagnoza, ziarnica nawróciła, oporna na leczenie I stopnia. Znów badania i konsylia lekarskie, które szczęśliwie zakończyły się kwalifikacją do programu badawczego i rozpoczęło się leczenie II stopnia. Inny rodzaj chemioterapii, którego finałem miał być autoprzeszczep komórek macierzystych. 

Spędziliśmy wspólny sylwester 2023/2024, a w nocy z 1 na 2 stycznia tego roku nagle, bez jakichkolwiek zdiagnozowanych przesłanek zdrowotnych zmarła nasza mamuśka. Rozwarstwienie aorty i był człowiek, nie ma człowieka. Tak po prostu... Zostaliśmy bez pomocy. Dwójka małych dzieci i chora żona. Wtedy już wszystko spadło na mnie. Wybłagałem pracę zdalną i udało mi się pracować jeszcze przez dwa miesiące. Michasia przebywała tygodniami w klinice lub leżała bez sił w domu, a ja zostałem sam do wszystkiego. W końcu i w pracy skończyło się zrozumienie dla mojej sytuacji. Tak to jest, gdy sypie się jedno, zaczynają się sypać kolejne rzeczy, a ze wszystkimi nie jesteśmy sobie w stanie poradzić. Od marca sam przebywam na zwolnieniu lekarskim i wspieram się lekami, aby wciąż móc funkcjonować, zajmować się żoną, domem i dziećmi. Jednak nie doświadczyłem tyle, co moja Michasia. Najpierw piekielny świąd, rany do krwi, potem utrata włosów, spadek masy ciała, spadek odporności, bóle kości, rozwalona gospodarka hormonalna, napady zimna i gorąca na przemian - wszystko to skutki leczenia, przez które musi przejść. Obecnie Michasia ma przed sobą badanie diagnostyczne w czerwcu i jeszcze 14 chemioterapii co trzy tygodnie. Odbudowuje jej się szpik kostny i niebawem będziemy musieli powtarzać wszystkie szczepienia jakie miała od dziecka. WZW, Krztusiec, Ospa, Odra, Tężec - po prostu wszystkie podstawowe. Wszystkie są płatne. Podobnie jak suplementy wspierające czy lekarstwa, z których nie wszystkie są refundowane. Składamy szereg dokumentów do orzecznictwa o czasową niepełnosprawność. Czas pokarze co będzie dalej, jednak zaczyna nam brakować środków na diety, suplementy czy nawet zabiegi dentystyczne, które były wymagane przed przeszczepem. Wydaliśmy już na to wszystkie swoje oszczędności i żadne z nas nie jest w stanie podjąć na chwilę obecną pracy, aby móc poprawić swoją sytuację. Nie mamy z kim zostawić dzieci pod opieką, a i ja nie mam także z kim zostawić żony, dlatego zakładam tę zbiórkę. Suma którą podałem jest pierwszą lepszą, tak naprawdę nie wiem ile potrzebujemy, gdyż nie wiem co przyniesie dla nas przyszłość. 

Już teraz wiem, że wcale nie jest łatwo napisać to wszystko i otworzyć się przed nieznanymi ludźmi, podzielić się swoimi przeżyciami, ale wiem, że nie mam wyjścia. Zrobię co będę mógł, aby uratować nas i wyjść na prostą w walce z chorobą. Dziękuję wszystkim za przeczytanie tego osobistego wyznania i dziękuję za jakiekolwiek wsparcie.