Pomoc w przełamywaniu barier.

Witam. Nazywam się  Agnieszka Adamek. Mam 35 l. Od 15 lat choruje na stwardnienie rozsiane.Niestety mam agresywną postać choroby na którą nie ma leków. Choroba w bardzo szybkim tempie zabrała mi sprawność i niezależność. 7 lat temu zostałam zmuszona usiąść na wózku inwalidzkim. Mimo to nie tracę wiary. Wyjeżdżam na spacery,robię zakupy a to wszystko z podniesioną głową i uśmiechem na twarzy. Paradoksalnie wózek ułatwił mi życie. Wcześniej nie byłam w stanie wyjść z domu. Mam dwie córki .Kinga(16 l) i Maja ( 7 l) oraz męża który jest moją boją utrzymującą mnie na powierzchni. Są dla mnie wszystkim.

 Wydaje mi się że radzą sobie całkiem dobrze. Nie myje okien, nie wieszam firan tak poza tym zrobię wszystko . Muszę, czuję że jestem potrzebna mojej rodzinie.

 Oczywiście brakuje mi tańca ,szpilek.... tej kobiecości przez duże K. Cóż najwidoczniej nie było mi pisane. Wiem że inni mają gorzej więc nie mogę narzekać .Ciesze się z tego że czuje swoje nogi ,potrafię się samodzielnie ubrać itd itp

 Pieniądze chciałabym uzbierać na nowy wózek . Mój się rozpada a kolejne przysługuje mi dopiero za 2 lata ( znowu byle jaki) nie mam pieniędzy na nowy. Ja niestety nie pracuje żyjemy z jednej pensji. Chciałabym również wyremontować łazienkę .Dostosować ją żebym mogła z niej korzystać bez niczyjej pomocy. Taka mała namiastka niezależności :) 

 Tak poza tym wszystko w życiu mam .Kochającego męża ,wspaniałe dzieci ,poczucie humoru i poukładane w głowie( bez konieczności łykania rozweselaczy )

 Byłabym bardzo wdzięczna za pomoc. Tak niewiele brakuje mi do pełni szczęścia :) :) :) . Z góry dziękuję i Pozdrawiam