Błagam - aga

Kiedy umiera wszystko, co stworzyłam, umieram ja. Ironia losu. Stoję przed Wami, zupełnie obnażona. Z komornikiem na koncie. Przerażona na widok własnego cienia. Dziś nie potrafię podnieść ręki na tyle wysoko, żeby podrapać się po karku. Łóżko stało się moją celą.

Przez półtora roku opluwano mnie i wszystko, co stworzyłam. Choć zostałam oczyszczona z zarzutów, dobrego imienia prawdopodobnie nie odzyskam. Nie mam o to żalu. Nie dociekam, dlaczego ta nagonka miała miejsce. Płaczę tylko dlatego, ponieważ nie ja najbardziej ucierpiałam, ale moja rodzina, zwierzęta, którym pomogłam i ludzie, którzy postanowili tym ocalonym dalej pomagać.

Od początku roku jestem praktycznie pozbawiona środków do życia. Co za tym idzie - nie mogę płacić rachunków. Zwierzęta (przede wszystkim 50 koni), które zostały umieszczone w hotelach są tak naprawdę utrzymywane przez właścicieli stajni, w których mieszkają. Bo faktury opłacam z ogromnym opóźnieniem. Półtoraroczna nagonka pozbawiła mnie i moją Fundację "Nasza Szkapa" środków na utrzymanie. Jeszcze tak niedawno kupowaliśmy materiały na generalny remont gospodarstwa, widziałam oczyma wyobraźni powstający szpitalik dla koni w szczególnej potrzebie... Bo przecież z miesiąca na miesiąc udawało mi się rozwijać szkapę! Widziałam to wszystko.

Pojawiła się ludzka nienawiść. Nie będę wskazywała palcem. Każdy może to znaleźć w sieci. Internet nie zapomina. Z falą oskarżeń, straciłam zaufanie osób, które wspierały moje działania. Media mają jednak ogromną moc, a internet jest najłatwiej dostępny...

Te wszystkie zwierzęta, które ocaliłam - które wspólnie ocaliliśmy - one wciąż istnieją. Chcą jeść. Pić. Potrzebują szczepień czy odrobaczania. Kowala. Czasami nowego kantara, derki, witamin.

Nie piszę tego apelu, ponieważ chciałabym jechać na urlop. Nawet nie byłabym w stanie. Chcę zapłacić zaległe rachunki. I chociaż marzę o wielu innych celach, niczego więcej tak bardzo nie pragnę... Wyprowadzić szkapę na prostą!

Wasza ja - aga - Agnieszka Zera