Powrót Ani do samodzielności

Witajcie. Jestem Ola, córka Ani, dla której tworzymy tę zbiórkę.

8 października 2014r. -dzień w którym wszystko się zmieniło. Mama jak co dzień szykowała się do pracy, ale tym razem do niej nie dotarła. Doszło u niej do pęknięcia tętniaka mózgu, o którym wcześniej nikt z nas nie wiedział..

Szpital, długie godziny oczekiwania na jakiekolwiek wieści, płacz i paraliżujący strach. Na oddziale intensywnej terapii Mama zmagała się również dwa razy z udarem mózgu. Mijały dni, następnie miesiące. Lekarze często nie dawali już Mamie szans, my jednak nie mogliśmy porzucić nadziei. Zmiany szpitali, oddziałów, desperackie szukanie pomocy, kolejne dni zwątpienia i bezradności przeplatane z tymi, w których pojawiała się ponownie choć odrobina wiary. Mama się nie poddawała, my też nie mogliśmy. 

Z czasem coraz większe postępy w leczeniu, podjęcie rehabilitacji. Gdy tylko było to możliwe zabraliśmy Mamę do domu, gdzie kontynuowaliśmy walkę. Najdrobniejsze ruchy sprawiały, że stawaliśmy się jeszcze silniejsi. Mama okazała się niesamowicie upartą i silną kobietą. Pokonując wiele przeciwności udowodniła, że niemożliwe staje się możliwe. Trzeba tylko walczyć, nie poddawać się i wierzyć.

Od tamtego dnia minęły 3 lata. Mama powoli wraca do zdrowia. Mimo problemów z zapamiętywaniem potrafi znowu rozmawiać, śmiać się i cieszyć z życia. Fizycznie też robi duże postępy, prawa strona ciała potrzebuje jeszcze czasu i intensywnej rehabilitacji, jednak dzięki w miarę sprawnej lewej stronie Mama jest w stanie choć trochę funkcjonować samodzielnie. Przy pomocy najbliższych jest w stanie się przemieszczać po domu na własnych nogach.

Teraz największym marzeniem Mamy jest powrót do samodzielności, do czego potrzebna jest dalsza rehabilitacja. Niestety koszty takowej są wysokie, turnusy 2-tygodniowe wahają się od 4 do 6 tys. zł.  Dlatego zwracamy się do Państwa, bo tylko dzięki Wam, być może już niedługo, Mama będzie mogła znów cieszyć się pełnią życia i dzielić się swoją radością z innymi.

Z góry dziękuję w imieniu Mamy i całej rodziny.
Ola

PS. Zachęcam również do kontaktu osoby zmagające się z równie trudnymi sytuacjami, nie zostawajcie z tym sami. Tylko razem możemy stawić czoła przeciwnościom losu. Pomagajmy!