Nauka chodu. Lepsza przyszłość

Gdyby urodziła się o czasie. Gdyby wcześniej ją zdiagnozowano. Gdybanie nie zmieni naszej sytuacji... Nasze życie polega na codziennej walce o przyszłość Madzi. Jej choroba jest i pozostanie z nami na zawsze. Muszę zrobić wszystko, co w mojej mocy, by po prostu jej pomóc... 

Magda choruje na porażenie mózgowe 4 kończynowe. Urodziła się za wcześnie, bo w 32 tygodniu ciąży. Przysporzyła mi tym wiele stresu, ale wszystko wydawało się w porządku. 

Wydawało. Diagnoza spadła jak grom z jasnego nieba. Jej choroba to nie jest kwestia jednorazowej operacji, zabiegu, przyjmowania leków. Jej życie i codzienność to walka! Codzienna walka!

Moja córeczka zawsze się uśmiecha mimo wielkiego ciężaru, jaki dzień w dzień dźwiga na swoich barkach. Jest niesamowicie pogodna, szybko nawiązuje kontakt z innymi, nawet obcymi jej ludźmi. Chce być w towarzystwie, bardzo to lubi! 

Między innymi dlatego głównym celem jest nauka chodu. Wiele zależy od regularnej terapii, rehabilitacji i dostępnych sprzętów. Gdyby udało się jej stawiać samodzielne kroki, jej przyszłość mogłaby stać się łatwiejsza! 

Nie mam w tej chwili wystarczająco środków, by jej to zapewnić. Madzia rośnie, nie mogę więc czekać, aż będzie mnie stać na walkę o jej sprawność... 

Proszę o najmniejsze nawet wsparcie, każdy grosz, który zbliży nas do celu!

Mama