Perełka walczy o życie

Jestem zwykłym, czarnym kotkiem, niczym się nie wyróżniam, ale naprawdę bardzo, bardzo chcę żyć. Jednak jeśli nie uda się mnie wyleczyć umrę za kilka dni, może za kilkanaście dni. Choruję na zakaźne zapalenie otrzewnej. To jest naprawdę paskudna choroba, sprawia koszmarny ból, powoduje że cały czas czuje się mdłości i jedyne o czym się marzy to, żeby to wszystko się skończyło.

Jako maleńkie kociątko wraz z mamusią trafiłyśmy do cioć. Miłe panie podczas wycieczki znalazły nas w ruinach starego budynku, daleko od zabudowań. Byłyśmy zupełnie same i garnęłyśmy się do ludzi. Długo trwało zanim się komuś spodobałam, ale w końcu zakochała się we mnie wspaniała Pani i zabrała mnie do swojego domku.  A po kilku tygodniach zdecydowała, że zabierze do siebie też moją mamusię, bo nikt jej nie chciał. No, mamusia to nie dość, że dorosła to jeszcze do tego ma takie samo futerko jak moje- czarne jak węgielek. Byłyśmy wszystkie trzy, czyli mamusia, ja i nasza ludzka mamusia ze sobą bardzo szczęśliwe. 

 Pewnego dnia poczułam się źle. A potem każdego kolejnego dnia było gorzej niż poprzedniego. Chudłam w oczach, nie miałam ochoty dosłownie na nic do jedzenia i codziennie miałam ponad 40 stopni gorączki. Badania trwały kilka dni a potem padł wyrok – FIP. Do mnie z bólu już niewiele docierało, ale ludzka mamusia bardzo płakała to już wiedziałam, że jest naprawdę źle. Wyjścia są dwa – albo zacznę leczenie, albo dostanę zastrzyk po którym już mnie nie będzie. Ja bardzo chcę żyć. Byłam porzuconym w lesie kotkiem, teraz mam dom i tak strasznie nie chcę tego życia stracić. Błagam Was o pomoc, bo leczenie jest tak drogie, że ani mamusia ani ciocie z fundacji sobie bez Waszej pomocy nie poradzą…