odbudowa zniszczonego domu

Witam serdecznie. Zarówno żona Ela jak i ja,to ludzie po sześćdziesiątce. W wyniku eksplozji gazu nasz dom, nasza nadzieja na spokojną starość, uległ całkowitemu zniszczeniu. Szereg osób już nam pomogło i pomaga, ale to kropla w morzu potrzeb. Wiem, są  na pewno bardziej potrzebujący od nas, ale za każdy grosz, a także dobre słowo dziękujemy całym sercem. Kiedyś zatrzymałem auto i zabrałem młodą kobietę. Jechała kilka kilometrów dalej niż ja. Gdy dojeżdżałem do mojej miejscowości, pasażerka dziękując, powiedziała:-jest pan dobrym człowiekiem,dziś będę modlić się za pana. Nie zdjąłem nogi z gazu i pojechałem dalej. Gdy wysiadała, zapytała o powód mojej uprzejmości, na co odparłem: nie jetem chyba dobrym człowiekiem i nie mam głębokiej wiary, ale ujęła mnie Pani, a raz do roku mam dzień spełniania dobrych uczynków i dziś własnie jest taki dzień. - To będę się modlić przez cały tydzień!               Kochani! Zona i ja też liczymy, że ktoś z Was czytając te słowa będzie miał ten, choćby jedyny dzień w roku, gdy coś drgnie w sercu, niech będzie to choćby modlitwa. za nią też dziękujemy. Nie jesteśmy anonimowi, mieszkamy, a raczej mieszkaliśmy w Wiktorowie koło Nasielska, małego miasteczka na północ od Warszawy. W kempingu, w którym obecnie mieszkamy zawsze możemy poczęstować herbatą, porozmawiać, niekoniecznie żaląc się na zły los. I to chyba byłoby wszystko, Bóg Wam zapłać!