Staruszki w Sonieczkowie Kojce

Spójrz na te stare, umęczone psy i powiedz im, że dla takich jak one nie ma już nadziei.

Ze wszystkich psów w schronisku to one najbardziej chwytają za serce. Stare, niedołężne, zagubione i nikomu już nie potrzebne. Często chore, na pół ślepe, głuche, ledwie wstające do jedzenia jak Despero, Guliwer, Misiek, Dyzio, Senior, Fred  i inne.

Są oszalałe ze strachu pośród dziesiątek innych psów, zdrowych, silnych głośnych i dominujących. Takich, które nie dopuszczą ich do miski, do wody, do budy. Leżą całymi dniami w głębokiej depresji i popłakują cichutko tak , żeby nikt ich nie słyszał, bo one już nie mają nadziei.

Historia tych psów zawsze jest przejmująca. Albo zostały wyrzucone z domu, gdyż przyszła starość i zostały zamienione na młodszy „model”, albo opiekun zmarł i pies z dobrego domu trafił wprost do piekła.

Chcemy im stworzyć w miarę dobre warunki na resztę ich dni. Oddzielić od psów młodych, silnych, od hałasu i ciągłych zaczepek tych silniejszych.

Pragniemy kupić im wybiegi z ciepłymi wygodnymi budami, w których mogłyby zamieszkać. Żeby każdy z tych psów miał dla siebie ogromną, wygodną, ciepłą budę, tylko dla siebie, żeby mógł wygodnie i spokojnie położyć swoje zmęczone schroniskowym życiem ciało.

One już nie znajdą swoich domów.

Sprawmy więc, żeby miejsce, w którym są stało się ich dobrym domem.