Ekstremalna Droga Krzyżowa

To nie jest zbiórka na łatwe rzeczy. Bo EDK nigdy nie była łatwa...

Noc ciągnie się bez końca. Jest zimno, nogi bolą, a cisza czasem aż krzyczy. Myślę: po co mi to wszystko? A jednak idę dalej, krok za krokiem. Aż do świtu.

W mroku spotykam siebie. W zwątpieniu uczę się ufać. W samotności zaczynam modlić się naprawdę. Nie jest łatwo, ale nie zatrzymuję się. Idę. Aż do świtu.

I nagle przychodzi światło. Najpierw nieśmiało, gdzieś za drzewami, potem coraz mocniej. Świt rozjaśnia nie tylko las, ale i moje serce. Wtedy wiem, że warto było iść – aż do świtu. 

Świtu, który mówi: „Możesz zacząć od nowa."

Michał: Całe życie uciekałem w pracę i rozrywki. Na EDK nie miałem już gdzie uciec. Pierwszy raz w życiu powiedziałem Bogu wszystko. I On został.

Adam: Spotkałem mężczyznę, który stracił syna. Ja mogłem iść z moim. Wtedy zrozumiałem, że jestem szczęściarzem. Że mam za co dziękować Bogu.

Kasia: Zawsze bardzo martwiłam się o dzieci, o pracę, o to, co będzie jutro... Na EDK nauczyłam się jednego: iść krok po kroku. Każdy kolejny kilometr był jak oddanie Bogu jednego ciężaru. A o świcie poczułam coś, czego nie czułam od lat – spokój.

Kamil: Ciemność przez lata była dla mnie synonimem lęku i przemocy. Bo wtedy ojciec mnie bił. Na EDK pierwszy raz doświadczyłem, że noc nie musi oznaczać strachu. Że nie jestem sam. Że to Bóg jest moim Tatą.

Marta: Straciłam dziecko. Cisza po tej stracie była jak pustka. Na EDK nie modliłam się, nie mówiłam nic. Ale On był. Cisza też potrafi leczyć...

Twoja darowizna to kolejna historia, która może się wydarzyć naprawdę.
Wpłata zajmie Ci tylko minutę – a może odmienić czyjeś życie.

Jeśli już byłeś na EDK wiesz, jak to jest, gdy boli ciało – i nagle przestaje boleć dusza.
Wiesz, jak to jest, kiedy pośród ciszy zaczynasz słyszeć siebie naprawdę.
Wiesz, jak to jest, kiedy świt rozświetla nie tylko niebo, ale też Twoje życie...

Każda darowizna to szansa dla kogoś, kto szuka Boga i samego siebie. Tobie zajmie tylko minutę – a może odmienić czyjeś życie.A jeśli jeszcze nie byłeś...

Wyobraź sobie: idziesz w nocy. 40 kilometrów. Wokół tylko cisza, ciemny las, krople deszczu spadające z gałęzi. Czujesz ból mięśni, każdy krok jest jak walka. Ale nagle… coś się dzieje.

W tej ciszy zaczynasz słyszeć. Siebie. Swoje życie. Boga.

I wtedy wstaje świt. I już wiesz: nie wrócisz taki sam.

EDK to obietnica. A Ty możesz sprawić, że stanie się rzeczywistością dla kolejnych osób. Wpłata zajmie Ci tylko minutę – a może odmienić czyjeś życie.

Ten pierwszy krok w ciemność. Ten lęk, że nie dasz rady.
To poczucie, że jesteś sam – a jednocześnie nigdy nie byłeś tak blisko Boga...

To jest Ekstremalna Droga Krzyżowa.
To nie pielgrzymka. To nie wycieczka. To podróż w głąb siebie.

Zobaczysz zmęczonych ludzi, którzy na mecie zamiast łez bólu mają łzy wdzięczności. Zobaczysz świt, który rozświetla nie tylko noc, ale i serce.

I pomyślisz: to właśnie ja pomogłem, żeby oni tam doszli... Wpłata zajmie Ci tylko minutę – a może odmienić czyjeś życie.

Nie prosimy o jałmużnę. Prosimy, byś dołożył się do budowania świata, w którym warto żyć. Świata, w którym ludzie mają odwagę zmieniać siebie i iść za tym, co ważne. Świata Idealistów.

Ale nawet Idealiści potrzebują wsparcia. EDK to nie tylko trasy i nocna droga. To także systemy IT, które są jak mapa i kompas – bez nich nikt nie wyruszy, a całość nie może działać.

Twoja wpłata to realna pomoc, dzięki której tysiące osób mogą zapisać się, odnaleźć trasę i  przejść swoją noc.

EDK to dom dla Idealistów. Dołóż swoją cegiełkę, bo bez Ciebie ten dom nie będzie rósł. Wpłata zajmie Ci tylko minutę – a może odmienić czyjeś życie.

Prosi o wpłatę Zespół EDK i ks. Jacek WIOSNA Stryczek