Pomóżmy Jarkowi stanąć na nogi!

Przez czterdzieści kilka lat wiodłem w miarę szczęśliwy żywot, dzieląc dobę pomiędzy prace (firma chemiczna, klub muzyczny), pasje (muzyka, audycja radiowa), życie towarzyskie, wyprawy koncertowo-festiwalowe i opiekę nad psem. Niestety jesienią 2018 roku na tym idyllicznym niemal obrazku pojawiły się pierwsze rysy. Bezbłędnie zsynchronizowany układ wykorzystujący dobę 48/24h w pełnym wymiarze zaczął wykazywać pierwsze oznaki 'zmęczenia materiału'. Z dnia na dzień obniżała się moja sprawność ruchowa, nogi odmawiały posłuszeństwa, pojawiały się niedowłady oraz uciążliwe bóle kręgosłupa. Pod koniec listopada trafiłem do szpitala, gdzie zdiagnozowano u mnie wielopoziomową dyskopatię na odcinku piersiowo-lędźwiowym. W grudniu przeszedłem trzy operacje, które przywróciły mój kręgosłup do porządku. Niestety ze względu na rozległość obszaru, który został poddany interwencji neurochirurgicznej nastąpiło u mnie głębokie porażenie mięśni kończyn dolnych, czyli straciłem możliwość samodzielnego poruszania się. To otwiera niejako nowy rozdział w moim życiu, z którym przychodzi mi się teraz mierzyć. Dobra wiadomość jest taka, że porażenie jest odwracalne, zła — powrót do mobilności może zająć wiele miesięcy i nie ma gwarancji, że uzyskamy stan przedoperacyjny. Od stycznia przebywam w ośrodku rehabilitacyjnym, gdzie w pocie czoła i pod czujnym okiem fizjoterapeutów pracuję nad przywróceniem sprawności kończynom dolnym. Pewne postępy zostały poczynione, ale o pełnej samodzielności nadal nie może być mowy. Mój pobyt w ośrodku zakończy się pod koniec kwietnia (tyle maksymalnie przewiduje NFZ dla tej dysfunkcji). Stawia to przede mną szereg nowych wyzwań, na które niestety nie jestem finansowo przygotowany — przede wszystkim konieczność montażu osprzętu umożliwiającego korzystanie z toalety i łazienki w mieszkaniu, zakup lub wypożyczenie aktywnego wózka inwalidzkiego (poruszanie się po mieście), zakup specjalnego łóżka z regulowaną wysokością leża umożliwiającą transfer na wózek i w drugą stronę, zakup sprzętu rehabilitacyjnego do dalszych ćwiczeń domowych oraz kontynuację rehabilitacji stacjonarnej (pobyt w ośrodku) lub ambulatoryjnej (dojeżdżanie na zajęcia), ale już na warunkach komercyjnych, czyli odpłatnie. Jak widać, jest to lista długa i wymagająca sporych wydatków.

Za namową przyjaciół z mojej grupy wsparcia, postanowiłem odwołać się do dobrej woli znanych i nieznanych mi ludzi, prosząc o wsparcie za pośrednictwem niniejszej zbiórki. Mam świadomość, że moja sytuacja nie jest wyjątkowa i osób znajdujących się nawet w gorszym położeniu niż moje jest w naszym otoczeniu zapewne o wiele więcej. Dlatego pragnę zadeklarować, że środki, które zostaną zebrane w ramach mojej kampanii, a nie zostaną przeze mnie wykorzystane w drodze do odzyskania sprawności, zostaną przekazane innym potrzebującym. Chcę to jasno i wyraźnie zaznaczyć!

Ukłony i wyrazy

Jarosław aNZ Giers

======================

Jarosław aNZ Giers — dziennikarz muzyczny, współpracownik Antyradia i klubu Progresja, okazjonalnie publikujący w różnych periodykach muzycznych (drukowanych i internetowych), miłośnik życia, muzyki, zwierząt, górskich wędrówek, wypraw koncertowo-festiwalowych i dobrego piwa.