Pomóż Leszczowi wrócić do domu

        Piotrek ma 56 lat. Jesteśmy 31 lat po ślubie. Wspomagaliśmy różne "zrzutki" i imprezy charytatywne, myśląc o tym, żeby nigdy nie spotkało nas coś złego. No i...        11.01.2020r. (sobota) Piotrek zasłabł w domu Marcina – naszego syna, który natychmiast odwozi go do szpitala. Rozpoznanie - zapalenie płuc, co mój mąż nie omieszkał odpowiednio skomentować. 13.01. lekarz mówi do nas, że to chyba nie zapalenie płuc, on podejrzewa zakrzepicę i w czwartek będzie robione badanie Doppler’a. 14.01. podczas kąpieli Piotrek mówi, że nie może oddychać i... upada na podłogę. Mój krzyk sprowadza pielęgniarki i lekarza - wywożą go na wózku z łazienki. Podnosi rękę i mówi: "Nie martw się, wszystko będzie dobrze". Zabierają go na "R-kę". Jeszcze przez drzwi macha do mnie. Dzwonię po syna i już we dwoje widzimy reanimację Piotrka. Trwa to ok. 45 minut, udaje się utrzymać go przy życiu. Mówią nam, że to zator płucny i pocieszają, że gdyby to się stało w domu - nikt by nie zdążył z pomocą.        Mąż zostaje przewieziony na OIOM. Po wybudzeniu ze śpiączki farmakologicznej, nie było z nim kontaktu. Podczas wizyt był szczypany, głaskany, drapany - okazało się, że to pomaga. Czytałam mu książki, słuchał muzyki, odwiedzała go rodzina i znajomi - każdy wnosił coś do jego nowego życia. Jaka była radość, gdy na proste pytania, odpowiadał mrugając powiekami.         26.02. ze względu na koronawirusa ograniczono nasze wizyty, potem rehabilitanta. To, co dotychczas wypracowaliśmy, poszło w... niebyt. Do 12.03. mogliśmy zobaczyć go jeszcze przez szybę, a potem... Ciężki okres nastał dla niego i dla nas. Codziennie zawoziłam do szpitala jedzenie i wysokobiałkowe desery - to podobno pomogło wyleczyć odleżyny. Faszerowałam go takimi rzeczami, że gdyby nie był karmiony przez PEG-a, na pewno wyplułby to natychmiast.
        24.04. został przeniesiony na oddział wewnętrzny. Ogromnym sukcesem jest to, że nie oddycha już przez respirator. Obiecał mi, że będzie dobrze. My z kolei złożyliśmy obietnicę jemu - zrobimy wszystko, żeby wrócił do nas.Znaleźliśmy świetny ośrodek, z sukcesami w zakresie neurorehabilitacji, ale... No właśnie "ale". Potrzebujemy Was, potrzebujemy Waszych ogromnych serc, potrzebujemy Waszej pomocy. Wiemy, że nastały czasy, gdy ludzie tracą zdrowie, życie, pracę, tracą oszczędności. A jednak ośmielamy się prosić o jakiekolwiek wpłaty na konto Piotrka. To nie będą zmarnowane pieniądze. To zodiakalny Koziorożec - twardy, uparty, silny. On będzie robił wszystko, żeby wrócić do rodziny, którą kocha - wiemy, bo nam to "wymrugał".        Chcemy, żeby zaczął ciężko pracować - a to potrafi. Do nadrobienia blisko dwumiesięczny brak rehabilitacji - będzie ciężko, ale jeżeli nie on, to kto?
        Nie pozwólmy, żeby jego reanimacja i przywrócenie do życia poszły na marne. Lekarze dali mu szansę; gorąco prosimy - dajcie i Wy💗 Każdy grosz od Was będzie przybliżeniem Piotrka do - w miarę - normalnego życia.