Pomoc dla uchodźców w Idomeni

Czy zastanawiałeś się kiedyś...

Czy zastanawiałeś się kiedyś jak to jest żyć w ciągłym zagrożeniu, nie wiedząc czy dożyjesz następnego dnia, czy Twoi bliscy go doczekają? Jak to jest żyć w oblężonym mieście, o które walczy kilka grup zbrojnych? Co czują ludzie, których budzi wybuch? Albo jaki będzie los dzieci, które już od 5 lat pozbawione są prawa do edukacji, bo ich szkoły zostały zbombardowane albo zmienione na tymczasowe schronienia dla uchodźców wewnętrznych?

Jak wiele strachu i niepewności byłbyś w stanie znieść?

A może...

Może kiedy Ty czy ja podejmujemy decyzję o tym jaki film dziś obejrzeć albo gdzie spędzić urlop, ktoś inny musi dokonać tragicznego wyboru - sprzedać cały swój dobytek by opłacić przemytników czy zostać. Zaryzykować życie w trudach podróży czy ryzykować zostając w opanowanym wojną kraju. Oddać swój los w ręce przemytników lub pozwolić, by zależał on od tych, w czyich rękach znajdzie się jego miasto. Gdybyś to był Ty, jaką podjąłbyś decyzję?

A jeśli...

A jeśli zdecydowałbyś się uciec - jak myślisz, jak długo mógłbyś mieszkać w namiocie? Ile byłbyś w stanie poświęcić dla obietnicy bezpieczeństwa i godnego życia? I co byś czuł, gdyby na obcej ziemi okazało się, że ta obietnica była kłamstwem? Gdyby Twoje nadzieje na bezpieczeństwo, pokój i stabilność okazały się tylko złudą i pozostało Ci zaakceptować tułaczy los, ten nędzny, przemakający namiot i zamkniętą granicę.

Kim jesteśmy?

Jesteśmy grupą studentów kierunku pomoc humanitarna. Mamy różne doświadczenia i wykształcenie. Łączy nas na pewno jedno: obchodzi nas los tych, którzy opuścili swoje domy w poszukiwaniu bezpiecznego miejsca i chcemy pomóc. Mamy dosyć czytania o tym, co się dzieje w miejscach takich jak Syria i Libia, czy o warunkach, w jakich żyją ludzie, którzy z tych lub innych krajów uciekli do Turcji, Libanu, Jordanii. Albo ci, którzy z nadzieją na lepsze życie wyruszyli w trudną i niebezpieczną podróż do Europy.

Ale chyba najbardziej mamy dosyć słuchania i czytania wylewającego się od wielu miesięcy jadu nienawistnych komentarzy. Aby nie siedzieć bezczynnie wkrótce spakujemy najpotrzebniejsze rzeczy i pojedziemy tam aby pomóc działającym na miejscu organizacjom. Część z nas już tam była.

Jak Ty możesz pomóc?

Nie prowadzimy zbiórki ubrań czy innych przedmiotów, bo znacznie łatwiej będzie nam kupić na miejscu to, co jest najbardziej potrzebne koczującym w namiotach ludziom, w szczególności dzieciom.

Nie prosimy o pieniądze na bilety dla nas, tylko o wsparcie dla uchodźców. Transport opłacimy sobie sami, a każdą zebraną tu złotówkę wydamy na koce, buty, ubrania, wodę, produkty spożywcze, artykuły higieniczne etc.

Wesprzeć nas możesz tutaj:

https://pomagam.pl/losuchodzcow

Prosimy o wpłaty, choćby niewielkie.

Zachęcamy także do udostępniania i zapraszania znajomych!

Dlaczego?

W prowizorycznym obozie na granicy grecko-macedońskiej koczują tysiące ludzi. To, co zachodnie media nazywają "kryzysem migracyjnym" to przede wszystkim ich osobista tragedia, koszmarne warunki, w jakich od dłuższego czasu żyją. Chcemy sprawić by ich tułaczka stała się odrobinę lżejsza. Bo są ludźmi i nie możemy dopuścić, by żyli w urągających ludzkiej godności warunkach.

Prosimy uprzejmie o niezamieszczanie tu pogardliwych komentarzy - nie zatrzymają one imigracji, nie powstrzymają też żadnej armii przed zbombardowaniem czyjegoś domu. Mogą za to komuś sprawić przykrość.

Zamieszczone na stronie zdjęcia zostały wykonane przez Konrada Wysockiego, który niedawno wrócił z Idomeni. Profil Konrada na Facebooku możecie znaleźć tutaj: https://www.facebook.com/WysockiFotograf/?fref=ts

Dziękuję i pozdrawiam,

Dalia