Ludzkie Historie Podlasia

Kim jestem?

Nazywam się Bartosz Cierbikowski. Mam 21 lat i na co dzień jestem studentem Uniwersytetu Łódzkiego na kierunku: Logopedia z Audiologią. Pochodzę z Głowna - małej i skromnej miejscowości położnej 30km od Łodzi.

Od 5 lat moją najwiekszą pasją jest fotografia. To ona napędza mnie do życia każdego dnia. Odmieniła moje życie i zmieniła mnie jako człowieka. Zmieniła także mój pogląd na otaczający mnie świat. Szczególnie to, jak patrzę na ludzi.

W taki właśnie sposób, 1 stycznia 2013 roku, powstał mój autorski projekt: "Ludzkie historie, ludzkie twarze". Projekt ten jest idealnym dopełnieniem mojego podejścia do życia. Tego, że w każdym człowieku staram się doszukać czegoś wyjątkowego i pochylam się nad tymi, których większość ludzi omija. Chcę zrozumieć ich życie, dowiedzieć się, jakie mają marzenia.

To jest właśnie moja pasja: fotografia i opis osoby, bądź sytuacji, z którą miałem okazję się spotkać. Dzięki temu, że staram się patrzeć szerzej, to wciąż się uczę. Uczę się ludzi, ich życia, ich poglądów. 

Skąd pomysł?

Przypadek? Na pewno nie.

Pomysł tlił się w mojej głowie od dłuższego czasu. Od zawsze pragnąłem wnieść do życia coś unikalnego. Coś, dzięki czemu poczuję się spełnionym człowiekiem. Gdy fotografowałem ludzi, często samo fotografowanie ich mi nie wystarczało.

W myślach zadawałem sobie pytania. Drążyłem i myślałem nad tym, że przecież każdy człowiek ma doświadczenie, marzenia, jakieś swoje wzorce, które wytrwale naśladuję. Chęć wejścia wgłąb człowieka - rozpoczęcia rozmowy, wymiany zdań na życiowy temat - zwyciężyła. Tak powstała idea, którą dziś mam okazję Państwu prezentować.

To jest coś, co mnie napędza.Daje wiarę w lepsze jutro.

Realizowane cele

"Wymagajcie od siebie, choćby inni od was nie wymagali..." - słowa Jana Pawła II idealnie pasują do tego, o czym teraz chciałbym napisać.

Ilekroć poszukiwałem ludzkich twarzy na ulicach, tak stawiałem sobie poprzeczkę coraz wyżej i wyżej. Wpadłem na pomysł realizacji projektów tematycznych i udało mi się już 3 takie koncepcje wykonać. Jednym z nich był projekt "W kłębach dymu", zrealizowany w maju tego roku. Odbyłem wtedy 2-dniową podróż do Stężnicy, miejscowości położonej w Bieszczadach. Uchwycić życie smolarzy, ich trud, zaangażowanie i serce, które oddają wykonywanej przez siebie pracy, to był mój główny cel.

Tak poznałem pana Zygmunta, który nie wyobraża sobie życia bez tej pracy, która poniekąd jest również jego życiową drogą. Choć różniło nas wiele, to połączyło nas jedno: PASJA. To ona kształtuje oblicze człowieka. Ponad 6. godzinna rozmowa, której na długo nie zapomnę i fotografie, które znaczą dla mnie coś więcej - tak zrodził się materiał, z którego jestem niesamowicie dumny.

Wszystko po to, aby znów móc stać się lepszym człowiekiem. Uwierzyć, że potrafię dokonać wszystkiego, czego tylko bardzo mocno pragnę. Nie ma barier, nie ma przeszkód. One istnieją jedynie w naszych głowach, w myślach. Teraz dopiero zaczynam to rozumieć. A wszystko, co wydaje się przeszkodą, traktuję jako mojego sprzymierzeńca.

Na co zbieram środki?

Mam plany, mam marzenia. Wewnętrzne pragnienie osiągnięcia czegoś więcej, nie daje mi żyć. Stąd w mojej głowie pojawiają się tysiące nowych pomysłów, marzeń.

Tym kolejnym celem, na który chciałbym zebrać środki, jest projekt "Ludzkie Twarze Polskiej Wsi  - Podlasie 2016". Chcę pokazać prawdziwe wiejskie życie, ludzi wsi, żyjących swoim własnym życiem, bo inspirują mnie ci, którzy przeżyli więcej niż ja. Chcę nauki na dalsze życie, czerpania tego, co cenne.

Całej podróży przez Podlasie chciałbym dokonać, jadąc na rowerze i śpiąc w namiocie. Chcę stać się dla siebie, jak i dla tych wspaniałych starszych ludzi bardziej autentyczny, wręcz z życia wzięty. Wydaje mi się, że to jest piękne.

Na samą myśl o tym wszystkim, uśmiech pojawia się na mojej twarzy. Przywiozę materiał, którym podzielę się ze światem. W którym opowiem o tym, jak było i co z tej wyprawy utkwiło mi w pamięci na dłużej.

Na co przeznaczę zebrane środki?

Wszystkie pieniądze przeznaczę na realizację jednego z największych projektów fotograficznych, który otworzy mi wiele dróg do dalszego rozwoju! Chciałbym też wydać pierwszy w życiu album ze zdjęciami z tej wyprawy, czy też zdjęć w większych rozdzielczościach.

Część środków chciałbym również przeznaczyć na organizację wernisaży, dzięki którym będę mógł zaprezentować swoje prace, oraz opowiedzieć o tym, co czułem, gdy spełniałem ten wymarzony cel - co zmienił we mnie ten wyjazd. Dzielenie się swoim doświadczeniem z drugim człowiekiem to moja pasja. Mam w sobie ogromna chęć dzielenia się z innymi tym, co sprawia, że czuję się spełniony, to jest coś, o czym marzę w życiu najbardziej.

A o marzenia warto walczyć!

Co zrobię, gdy zbiorę większą kwotę?

Dzięki zebraniu większej kwoty będę miał szansę na wydanie większej ilości albumów oraz różnych materiałów, którymi będę mógł się podzielić z większą ilością ludzi. Myślę też o wystawach i publikacjach w różnych czasopismach fotograficznych.

Przygotowałem również upominki dla tych, którzy z chęcią wesprą mój projekt - wydruki moich zdjęć. Jest też szansa na wyprodukowanie koszulek z logiem mojego projektu. Wszystko po to, aby móc Wam, choć w taki sposób się odwdzięczyć. Z tego miejsca już dziękuję!

W życiu warto walczyć o to, co się kocha. O to, co napędza człowieka do życia.

Rób to, co kochasz - kochaj to, co robisz.