Własne M dla Misi i Damiana

Na początku chciałbym podkreślić kilka kwestii:

- jestem zdrowy, o ile można to tak nazwać - a przynajmniej nie zbieram na leczenie,

- nie mam dzieci więc nie zbieram na nie, mam psa, ale na karmę mam,

- nie zbieram też na sprzęt, nie zbieram na jedzenie.

Przeczytajcie proszę moją historię, wesprzyjcie lub nie, ale proszę chociaż udostępnijcie.

Dzień dobry! 

            Nazywam się Damian. Mam 30 lat i jestem magistrem Politologii ze specjalnością Administracja samorządowa. Pochodzę z Legnicy. Tam się urodziłem, wychowałem i wykształciłem do poziomu licencjatu. Następnie w 2011 r. przeniosłem się do Poznania, by tu podjąć studia magisterskie na Wydziale Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. W 2013 r. obroniłem pracę dyplomową z oceną bardzo dobrą i podjąłem zatrudnienie jako Pracownik sprzątający, Telemarketer czy Asystent ds. sprzedaży. Od listopada 2014 r. związałem się Fundacją Aktywnej Rehabilitacji Emerytowanych Osób Niepełnosprawnych, z którą współpracuję do dziś, chodź zatrudniony jestem w powiązanej z Fundacja spółce non profit na stanowisku Koordynator biura.

            Od urodzenia jestem osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym ze względu na wadę wzroku. Pomimo tego staram się samodzielnie funkcjonować, pracuję, ukończyłem studia. W swojej pracy od kilku lat działam na rzecz dobra osób niepełnosprawnych poprzez takie projekty jak „Niepełnosprawni aktywni na rynku pracy” - I i II edycja, dotyczące aktywizacji zawodowej i społecznej. W ubiegłym roku wraz z Fundacją stworzyliśmy nasz sztandarowy projekt „Podróże KolejLove”. Celem tego rozwiązania jest możliwość znalezienia przez osoby niepełnosprawne opiekuna w podroży, który w zamian za pomoc przed, w trakcie oraz po zakończeniu podróży mógłby podróżować jako opiekun osoby z niepełnosprawnością i w ten sposób obniżyć znacznie koszt swojego przejazdu. Nasza platforma została pozytywnie odebrana zarówno przez spółki kolejowe takie jak Koleje Wielkopolskie czy Przewozy Regionalne oraz media takie jak TVP, Radio Poznań, Rynek Kolejowy, Gazeta Wyborcza czy Super Expres. Zależy mi bardzo na dalszym rozwojo tej inicjatywy. Projektuję już kolejne rozwiązanie - platformę, która ma umożliwić znalezienie opiekuna przez osoby niepełnosprawne do wspólnych wyjść na basen, do kina, na koncert czy do teatru.

            Po 8 latach mieszkania w Poznaniu chciałbym nadal mieszkać w tym mieście i z nim wiązać swoja przyszłość. Jednakże od samego początku borykam się z pewnym problemem: brakiem własnego mieszkania w tym mieście. W Legnicy jestem zameldowany wraz z mamą w małej kawalerce w starej kamienicy (ok. 30 m2). Chciałbym jednak pozostać w Poznaniu, tu pracować, dokształcać się i rozwijać projekty na rzecz innych osób niepełnosprawnych. Przez 6 lat wynajmowałem mieszkanie z innymi współlokatorami, kolejne 2 lata sam kawalerkę. Niestety w październiku 2019 roku po raz kolejny musiałem znaleźć nowe lokum. Dużym problemem jest piesek rasy maltańczyk który mi towarzyszy i asystuje w życiu codziennym - nie każdy właściciel akceptuje zwierzęta. 

Poza tym wynajem pochłania duże koszty - niemalże całe wynagrodzenie za pracę, a z racji tego, iż organizacje non profit nie posiadają wielkiego budżetu, zarabiam minimalne wynagrodzenie przewidziane ustawą. Cała wypłata idzie na czynsz i pozostałe media, na życie pozostaje mi renta socjalna wypłacana przez ZUS w związku z niepełnosprawnością. W obecnie wynajmowanej kawalerce borykam się dodatkowo z plagą robaków obecnych w całym budynku. Obawiam się nie tylko o swoje zdrowie, ale i swojego psa, który może zostać przez nie pogryziony. Szczególnie upodobały sobie miskę pieska, w której podczas gdy jest ciemno urządzają sobie „imprezy robalowe”. Zmusza mnie to do kolejnej przeprowadzki.

Liczyłem bardzo na rządowy program „Mieszkanie Plus”, jednak po zakończeniu kadencji Parlamentu jestem rozczarowany i wiem, że w Poznaniu w najbliższych latach nic się w tym kierunku nie zmieni. Jako osoba samodzielna, bez dzieci, posiadam też zbyt wysokie dochody by otrzymać mieszkanie komunalne czy socjalne.

Myślałem nad zaciągnięciem kredytu hipotecznego, niestety problem polega na tym, iż nie posiadam wystarczającej kwoty oszczędności na pokrycie wkładu własnego.

            W związku z powyższym chciałbym zwrócić się do wszystkich dobrych ludzi i firmy z następującym próśb:

o wsparcie finansowe w uzbieraniu chociaż 10 % wkładu własnego po to, by móc starać się o kredyt hipoteczny na zakup własnego mieszkania w Poznaniu. Nie mam wielkich oczekiwań: zadowolę się kawalerką z rynku wtórnego w wieżowcu z wielkiej płyty. Jednakże obecnie w Poznaniu ceny takich nieruchomości zaczynają się od 230 000 zł. Kwota wkładu własnego zgodnie z wytycznymi Komisji Nadzoru Finansowego powinna stanowić 10 % wartości nieruchomości (kolejne 10 % niektóre z banków pozwalają pokryć ubezpieczeniem). Do tego dochodzi podatek i koszty notariusza - kolejne co najmniej 3 %. Przy kwocie 230 000 stanowi to około 25 000 zł. Nie liczę tu kosztów ewentualnego meblowania czy remontu mieszkania. Tu liczę na wsparcie ze strony Fundacji, rodziny i przyjaciół. Jednakże by spełnić swoje marzenie i cel - muszę uzbierać kwotę potrzebną na wkład własny w banku i właśnie o wsparcie w jej uzbieraniu proszę wszystkich ludzi dobrej woli. Dla jednej osoby kwota ta jest duża, jednakże wierzę, iż przy wspólnym udziale wielu osób, firm i instytucji uda się zebrać niezbędne środki na realizację celu.

            Takie wsparcie pozwoliło by mi bez przeszkód nadal mieszkać w Poznaniu i realizować kolejne cele i pomysły związane z pracą na rzecz osób niepełnosprawnych. Byłbym bardzo wdzięczny za okazaną życzliwość i wsparcie. 

Z góry wszystkim serdecznie dziękuję i w sercu liczę, iż uda się zrealizować mój cel i marzenie. Każde, nawet najmniejsze wsparcie ma znaczenie. 

Z wyrazami szacunku 

Damian