Milka zbiera na operację łapki

Mam na imię Milka, chcę Wam opowiedzieć o sobie...

Jestem bardzo młoda, mam dopiero półtora roku, ale przytrafiło mi się w życiu tyle, że wydawałoby się, że żyję już trzy razy dłużej...

Najpierw miałam dom. Jeden... Drugi... Trzeci...

Niestety, żaden z tych domów nie był do końca świadomy faktu, że nie jestem maskotką dla dzieci, tylko żywym stworzeniem, w dodatku beaglem!

Później przytrafiło mi się coś strasznego! Podczas samowolnej wycieczki na miasto, potrącił mnie samochód! Znaleźli mnie na poboczu, myśleli, że nie żyję... Bo rzeczywiście byłam bliska śmierci, ostatkiem sił udało mi się otworzyć oczy, spojrzałam na nieznajome twarze swoich wybawców i... odpłynęlam...

Obudziłam się w schronisku...

Okazało się, że moja ostatnia właścicielka już mnie nie chce, więc schronisko stało się moim domem. Byłam bardzo obolała, bolała mnie przednia łapka, tylna łapka, bolały mnie żebra, a najbardziej bolało mnie serce...

Mijały dni, łapki powoli przestawały boleć, chodziłam powolutku, ale o własnych siłach.

Aż nadszedł dzień, kiedy pojechałam do Domu Tymczasowego. To jest taki dom, gdzie bezdomne psy, takie jak ja, czekają na swoich nowych opiekunów.

Było mi tam bardzo fajnie, już myślałam, że zostanę na zawsze, aż przydarzył się wypadek... Mały człowiek szedł po schodach, a w ręce miał coś, co tak bardzo pachniało, że chciałam skosztować... No i jak kosztowałam, potrąciłam tego małego człowieka, i On spadł z tych schodów...

No i musiałam wrócić do schroniska...

A co z moimi łapkami?

Po powrocie do schroniska, ktoś zauważył, że wciąż utykam na tylną łapkę i ktoś wpadł na pomysł, żeby mi ją prześwietlić. Okazało się, że mam zerwane więzadło i konieczna jest operacja.

Pojechali ze mną do Kliniki w Grudziądzu, gdzie zoperowali mi tą łapkę. Wyglądałam, jak siedem nieszczęść,,, Sami zobaczcie!

A potem pojechałam do innego Domu Tymczasowego!

Kiedy byłam w schronisku, wypatrzyli mnie tam ludzie, którzy pomagają takim bezdomnym beaglom, jak ja. Wyciągnęli mnie ze schroniska i zawieźli do innego Domu Tymczasowego.

Rany! Myślałam, że śnię! Mieszkam w tym Domu Tymczasowym do teraz, ale to jest całkiem inny Dom Tymczasowy, to jest... To jest prawdziwa RODZINA!

Są tu jeszcze dwa inne psiaki, jest labrador, który tu mieszka od zawsze i jest beagle Sibo, który jest tu też w Domu Tymczasowym.

Moi tmczasowi Rodzice postanowili sprawdzić co się dzieje z moimi łapkami, ponieważ przednia łapka wciąż była krzywa i dziwnie chodziłam, a tylna, ta operowana, też jakoś długo dochodziła do siebie.

Pojechaliśmy więc do Kliniki Abvet w Bohuminie (to w Czechach), bo tam pracuje bardzo dobry lekarz ortopeda dr. Novak,  który prześwietlił mi łapki z każdej strony i powiedział, że koniecznie muszę mieć kolejną operację! Moja przednia łapka, źle się zrosła, nastąpiły już poważne zmiany zwyrodnieniowe, a w dodatku w łapce tkwią odpryski kości, które przeszkadzają w normalnym chodzeniu! I pan Doktor powiedział, że nie ma na co czekać i umówił operację na czwartek 18.08.2016

Trochę się denerwuję...

... bo nie wiem, jak to będzie...

Taka operacja jest bardzo droga, będę miała artroskopię i stabilizację łokcia, a to będzie kosztowało 12 000 koron, czyli około 2 000 złotych...

No i się martwię, bo bardzo chciałabym mieć tą operację, a nie wiem, czy moi tymczasowi Rodzice, razem z opiekunami ze Stowarzyszenia dadzą radę z tymi kosztami...

Pomyślałam więc, że Wam tutaj opowiem swoją historię, bo może zechcecie mi trochę pomóc?

Byłabym Wam wdzięczna do końca mojego życia!

Jeżeli ktoś zechce mi pomóc, to ja już teraz mówię - serdecznie DZIĘKUJĘ, hau!