Na codzienność w Psikątku

                   Czerwony alarm dla Psikątka

Zepsuty samochód na wiosce to tragedia. A jak ten samochód służy wożeniu psów, to podwójna.....

 jesteśmy uziemieni kolejny tydzień i czeka nas jeszcze jeden tydzień.

 Czternastej emerytury, która miała być przeznaczona na zakup karmy, nie starczy na zapłatę za naprawę. A samochód służy przede wszystkim psom.

 Kolejny, kupiony za własne pieniądze, NIE z żadnej zbiórki.......

Błagamy o pomoc.

         Niestety, kłopoty nas dogoniły. I jak to w zwyczaju, nieszczęścia chodzą parami. 

         Skomasowały nam się rachunki za media, najwięcej za prąd, bo gotowanie i pranie, woda, bo sprzątanie non stop i pranie,  w końcu Gówniaki mieszkają w domu. No i ich ulubione zajęcie, czyli produkcja. bo dobrze jedzą, więc dobrze wydalają, dochodzą  też rachunki za śmieci......

No jeszcze dobrze jedzą, bo właśnie kończy nam się karma. Pierwszy raz od lat mamy kryzys karmowy.

 Bywało różnie, ale tak źle jeszcze nie było

      A musimy przetrwać, bo wszystkie nasze psy domów nie znajdą. Nie ma na to szans.....

Błagamy o pomoc dla nich!!!!!!

m.d.k.

 Sytuacja po epidemii parwowirozy na chwilę opanowana. Pożaru jeszcze nie ma, ale zaczyna się tlić....

         Niestety nasze psy po ciężkich przejściach z winy człowieka nie są w większości adopcyjne. W Psikątku znalazły bezpieczne miejsce na ziemi i tu już pewnie zostaną do końca swoich ziemskich dni. Musimy im zapewnić wszystko, co najlepsze, a to wiąże się z kosztami. 

        Jak zwykle największe koszty generuje opieka weterynaryjna,. A u nas staruszków moc, więc oprócz profilaktyki, to badania kontrolne, bo co rusz coś się dzieje.

         Potrzebujemy karmę weterynaryjną, bytową mamy od przyjaciół i trzeba opłacić rachunki za media.

         Praktycznie są to koszty stałe.

         Nie zbieramy pieniędzy na dworki, pałacyki, nasze psy mieszkają w starej chacie pod lasem i to ich pełnia szczęścia!

         Nie zbieramy na nowy samochód, chociaż stary się sypie, tym będziemy martwić się później.

         I tu zaczynają się schody..... zbieramy na niemedialną codzienność, taką bez krwi, keczupu i robienia z ludzi zwyroli.

                     Psikątek Tośkowej Ferajny

Maria Danuta Kadela i wolontariusze