Dzieciaki z Nepalu/Nepali Kids

For English scroll down :)

Cześć!

Pewnego dnia, jakiś rok temu, postanowiłam zostawić "wszystko" za sobą i wyjechać w podróż z biletem w jedną stronę. Wymyśliłam sobie, że chciałabym dotrzeć do Nepalu i w jakiś sposób pomóc tamtejszym dzieciakom, które nie miały tyle szczęścia, co ja i większość z nas... Tak też znalazłam mały sierociniec w Sauraha - Nepal Srijanshil Children Protection Center.

Kiedy przyjechałam, spodziewałam się, że może być ciężko, pod różnymi względami... A przywitały mnie pełne szczerego uśmiechu buzie dzieci i nastolatków i bardzo miłe małżeństwo prowadzące sierociniec - Shushila i Hira. Dzięki temu łatwiej było się zaaklimatyzować w zupełnie innym środowisku.

Mimo tego, że dzieciaki nie mają za dużo, są ciągle uśmiechnięte i chętne do pomocy. Wszyscy są jedną rodziną, niezależnie od wieku, dzięki miłości i trosce, które po prostu widać. Wlaśnie poprzez pobyt tam zauważyłam, jak naprawdę niewiele potrzeba człowiekowi, by czuć szczęście: czasem wystarczy zrobić wspólne pranie przy studni, a czasem po prostu zjeść razem skromny posiłek.

Codziennie rano dzieci idą do szkoły i wracają ok. 15-16. Na szczęście szkoła jest blisko - niektórzy, zanim trafili do tego sierocińca musieli chodzić pieszo do szkoły nawet dwie godziny! Po zajęciach długo się uczą. Szkoła jest bardzo ważna w życiu dzieciaków, ponieważ tylko osiągając bardzo dobre wyniki w nauce mają szansę na lepszą przyszłość.

W ciągu dnia mają zapewnione dwa posiłki (tradycyjny Dal Bhat) - rano i wieczorem oraz przekąskę po szkole. To niewiele, ale wystarczająco, aby nie były głodne.

Większość pieniędzy wydawane jest oczywiście na wyżywienie, ubranie oraz przybory szkolne, ale aktualnie trwa przebudowa kuchni, na co również potrzebne są dodatkowe środki. Sierociniec fiansowany jest głównie z pieniędzy przekazywanych przez wolontariuszy, a także poprzez różne zbiórki - niestety nie otrzymuje dofinansowania od rządu.

Pieniądze zebrane w tej zbiórce zostaną przeznaczone na bieżące potrzeby w sierocińcu.

Dziękuję za każdą wpłatę w imieniu dzieci, Shushili i Hiry! :)

Hello!

One day, around a year ago I decided to "leave all behind" and begin a journey with a one-way ticket. I thought I'd like to go to Nepal and help the Nepali children, who were not as lucky as most of us are... That's how I found a little orphanage in Sauraha - Nepal Srijanshil Children Protection Center.

Before getting there, I expected some things to be difficult for me. But the warm, honest smiles from the little kids, teenagers and Shushila with her husband - Hira, made it much more easy to get used to a totally different environment.

Although the children don't have much, they're always smiling and willing to help each other. Everybody is a part of the family, no matter the age, thanks to love and care that can't be unnoticed. The stay there made me realise how little one needs to feel happiness: sometimes it's just doing the laundry together in the well, at other times sharing a meal with others.

Every day the children go to school and come back around 3-4 o'clock. Luckily, the school is near - some kids, before getting to this orphanage, had to walk to school 2 hours! After school the children are studying quite long. The school is very important in their life because only the best grades may guarantee a better future.

The children eat main meal twice a day (it's a traditional dish Dal Bhat) - every morning and evening. They also get a snack after school. That's not much but enough so as not to be hungry.

Most of the money is spent on food, clothes and school accesories obviously, but currently they're rebuilding the kitchen, so they need additional funds. The orphanage is funded mostly by the volunteers and through some fundraising campaigns - unfortunately, they do not get financial support from the government.

The money raised in this fundraising campaign will be spent on everyday needs in the orphanage.

Thank you for all the donations - on behalf of the children, Shushila and Hira! :)