Jak opisać psią duszę zamkniętą w czarnym zwykłym kubraczku? Czarny kolor to taka czapka niewidka, swoiste przekleństwo dla psiego nieboraka. Można stroić tysiące różnych min , ale czy na takim czarnym tle coś widać? 

Dyzio coś na ten temat wie. Wiódł swoje życie jako właśnie taki niewidek, gdzieś tam na ulicy, w śmietnikach, zapomniany przez "swojego" pana. Jego towarzysze niedoli poginęli, jemu jakoś udało się manewrować między życiem a śmiercią. Łatwo nie było. Nie tylko jedzenie było problemem. Jeszcze większym był chłód. Bo niewielka chudzina miała na sobie tylko skąpy kubraczek; sierść tak króciutką , że nie chroniła przed zimnem. W zimie trząsł się jak przysłowiowa galaretka. 

A jednak... zdarzył się cud. Są bowiem ludzie którzy widzą inaczej, widzą to czego inni nie chcą dostrzec. Tak więc, Dyzia wreszcie ktoś zobaczył! I czarnuszek rozpoczął nowe życie w hoteliku. Miało być od tej pory już tylko dobrze.  Tylko...

Przypatrzcie się zdjęciom... widzicie jego oko? Zamglone. Dyzio musi mieć zrobione badania, a potem, miejmy nadzieję, że uda się wyleczyć to oko. Długa to pewnie będzie droga. Ale zrobimy wszystko żeby mu pomóc. Liczymy na Wasza też pomoc.