Pomóż mi iść na szczyt! :)

Nazywam się Marcin Łukaszek. Od urodzenia cierpię na czterokończynowe Mózgowe Porażenie Dziecięce. Jednym ze skutków tej choroby są bolesne skurcze mięśni, przez które poruszam się na wózku inwalidzkim. To nie jedyny problem, z jakim się borykam. Od 2007 roku cierpię na astmę oskrzelową, która w połączeniu z moją chorobą sprawia, że jestem narażony na częste infekcje.  Wymagam pomocy w podstawowych czynnościach, które dla większości osób są naturalne.

Mimo przeciwności losu, nie brak mi pogody ducha, pasji i marzeń. Pierwszym z nich jest oczywiście większa samodzielność. Moje życie nie jest jedynie walką z niepełnosprawnością. Mam wiele pasji, które sprawiają, że codziennie budzę się pełen optymizmu, którym staram się zarażać innych Moją miłością jest siatkówka, której jestem zagorzałym fanem. Kibicuję nie tylko reprezentacji Polski w siatkówce, ale także zespołowi Asseco Resovii Rzeszów. Oglądanie meczów jest dla mnie sposobem na zapomnienie o problemach codziennego życia. Od ponad dwóch lat prowadzę bloga siatkarskiego „Z siatkówką na ty", który cieszy się sporą popularnością wśród internautów.

Dzięki Stowarzyszeniu Tak Życiu, do którego należę, pokochałem podróże. Zwiedziłem nasz piękny kraj, od Bałtyku aż po Tatry. Uwielbiam góry, ale z racji tego, że poruszam się na wózku, nie mogę dotrzeć we wszystkie miejsca, które chciałbym zobaczyć.  Na szczęście ukojenie przynosi mi muzyka, która towarzyszy mi każdego dnia.

W sierpniu ubiegłego roku poddałem się zabiegowi fibrotomii metodą Ulzibata zabieg ten miał za zadanie zmniejszyć spastykę, poprawić ruchomość mięśni i stawów. Wszystko po to bym mógł spełniać marzenia tj. mycie, samodzielne jedzenie czy ubieranie, a także spróbować spełnić swoje największe marzenie, zostać grafikiem komputerowym. Poddałem się także zabiegowi z myślą o moich schorowanych i starszych rodzicach, z którymi mieszkam. Kochani zabieg spełnił wszystkie moje oczekiwania, mimo nie zbyt pozytywnej diagnozy wstępnej.  Nie, było by tylu łez szczęścia, gdyby nie moje samozaparcie i chęć realizacji postawionych sobie celów. Fibrotomia otworzyła mnie jeszcze bardziej, moja pewność siebie wzrosła jeszcze bardziej, za sprawą udziału w dziesięciodniowym Warsztacie Aktywnej Rehabilitacji. To podczas tego pobytu moje główne marzenia, z zakresu samoobsługi stały się faktem. Realizuję też marzenie o zdobyciu certyfikatu z grafiki komputerowej Jednak wciąż jest wiele do nauczenia i wiem, że z FAR-em wdrapię się na kolejny wierzchołek góry, który zwie się SAMODZIELNOŚCIĄ. Jednak takowe obozy to nie wszystko. By efekty zabiegu i moja ciężka praca, nie poszły na marne. Potrzebna jest stała rehabilitacja, a niestety NFZ nam tego ułatwia, ze względu na odległe terminy Mimo iż codziennie sam ćwiczę, by móc dalej iść po marzenia. By nie mieć zbyt długiej przerwy, w pracy z profesjonalistą. Na maj tego roku zaplanowany jest czternastodniowy turnus rehabilitacyjny. Jednak w związku z negatywną decyzją PCPR- u o dofinansowaniu. Turnus stoi pod dużym znakiem zapytania, ze względu na koszt takowego turnusu. Koszt to 2800 zł, w tym koszt pobytu opiekuna. Niestety taka  kwota przewyższa możliwości finansowe mojej rodziny. Dlatego ośmielam się prosić Państwa o wsparcie, każda złotówka przybliży mnie do większej samodzielności.  „Dopóki walczę jestem zwycięzcą”. Już teraz dziękuję za okazaną pomoc ;)