Pan Miziasty

Pana Miziastego zgłosiła nam dzisiaj pewna dziewczyna, która nie przeszła obojętnie obok kociego nieszczęścia. Gdy zobaczyliśmy zdjęcia, ręce nam opadły. Pomału tracimy już siły przerobowe, brak nam doby, brak funduszy i zdecydowanie liczba podopiecznych przerosła nasze możliwości. Z drugiej strony nie da się takiego zgłoszenia zignorować. Jak tutaj nie pomóc.. ?

Kocur wygląda jak siedem nieszczęść. Z buzi cieknie ropa, jest zakatarzony, nie ma oka (to co ma to jakaś błona), kikut na łapie- już stara sprawa. Jest chudy, chory, potwornie śmierdzi, że tak brzydko to ujmiemy, brudny. 

Nie ma czipa. Chcemy wierzyć, że był dłuższy czas bez opieki, bo niemożliwe, żeby właściciel widział to i nie reagował. Czy kot na wsi zawsze sobie poradzi? Niekoniecznie.

To, że kontakt z człowiekiem miał, to pewne. Jest oswojony i wykastrowany. Ile jeszcze dałby tak radę sam? 

Poraz kolejny prosimy Was o wsparcie. My już nie ogarniamy. Podjęliśmy się opieki nad stadem kotów w Porąbce, jesteśmy tam praktycznie sami. Bardzo pomaga nam Maja. Dziękujemy Ci za to :) jednak jak na 3 osoby - stado 25-30 kotów to jednak za wiele. Staramy się jak możemy, przez 3 dni wyłapałyśmy 8 kotów, które są na leczeniu w szpitalu, z czego jeden maluszek walczy o życie. Jeśli jakaś organizacja chciałaby nam pomóc - będziemy ogromnie wdzięczni. 

Pan Miziasty (imię póki ci robocze) odwiedził już weterynarza i teraz będzie jeździł codziennie na antybiotyk. Pobraliśmy krew do badań na badanie rozszerzone, żeby wiedzieć, z czym się mierzymy. Testy fiv/felv na szczęście są ujemne. Prosimy Was o wsparcie dla niego. Każda, nawet najmniejsza pomoc jest na wagę złota.