By zaczął nowe życie…

Jesteśmy wolontariuszami działającymi w Przytulisku, Schronisku dla Zwierząt w Chojnicach. Opiekujemy się psami i kotami, szukamy dla nich najlepszych domów na świecie. Czasami nie dajemy rady sami i wtedy szukamy pomocy... Naszą uwagę zaprząta los psa w typie amstaffa - bardzo martwimy się o niego...
Piękny, zdrowy, inteligentny, niekonfliktowy, całkiem dorosły, w doskonałej kondycji fizycznej, trafił do Schroniska w Chojnicach w ostatnich dniach lutego. Jak każdy przedstawiciel TTB pobiegłby chętnie ze swoim Człowiekiem przy rowerze lub "łapa w łapę"... jednak na naszym terenie nie ma nikogo, kto by się nim interesował. Nikt nie szuka psa, który przybył znikąd… Nikt też nie chce go adoptować, choć wolontariusze od marca utrzymują i aktualizują ogłoszenie.

W Schronisku – z powodu swej niezwykłej urody - otrzymał imię Ciacho, od wolontariuszy - Pan Ciastek.

Jaki jest Pan Ciastek? To bardzo uważny pies, w czasie spacerów skupiony na przewodniku, dzięki czemu bardzo szybko się uczy, na zewnątrz kojca (mieszka sam) łagodny wobec innych psów (także samców), niewywołujący konfliktów, pełen energii. Bawi się z radością szczeniaka, nigdy nie podgryza, nie skacze na człowieka.

Na początku spaceru (jak każdy pies, który w tygodniu przebywa w zamknięciu) trochę ciągnie na smyczy, ale reaguje na polecenia (siada, ustawia się „do nogi”, przystaje, wraca  - na smyczy treningowej – na wołanie). Lgnie do człowieka. Pozwala na pieszczoty, zabiegi kosmetyczne. Widać, że nigdy nikt się nie bawił z Panem Ciastkiem, ale powoli Chłopak uczy się wszystkiego pod okiem pracowników i wolontariuszy.  Spokojnie podróżuje samochodem.

Mimo starań osób zaangażowanych w opiekę i  szkolenie Pan Ciastek smutnieje coraz bardziej i z wielkim trudem znosi rozłąkę z wolontariuszami, którzy – jako jedyni – wyprowadzają go na zewnątrz, ale mogą poświęcić mu czas jedynie w weekendy.  Za każdym razem wita ich z nadzieją, że już nie będzie musiał wracać za kratę… Nigdy nie szczeka, nie skacze na kraty, gdy jest odprowadzany po spacerze, jednak pozostaje w bezruchu, ze smutkiem w oczach… Trudno – choć także pracownicy Przytuliska bardzo się starają, wypuszczając psa na wybieg – zapewnić mu tak potrzebny ruch, zatem obserwowana na początku pobytu w zamknięciu frustracja powróci, jeśli nie uda nam się wyrwać go z betonowego kojca…

Psem zainteresowało się łódzkie Stowarzyszenie Amstaffy Niczyje, które chce zorganizować opiekę w warunkach hotelowych oraz szkolenie, jednocześnie szukając dla Pana Ciastka najlepszego na świecie domu na całe życie. Jednak - by Stowarzyszenie mogło w ogóle rozpocząć działania względem naszego podopiecznego - musimy uzbierać pieniądze na  przynajmniej dwa miesiące pobytu w hotelu oraz transport. To jedyna nadzieja dla tego pięknego, wrażliwego psa… 

Aby otworzyć przed Panem Ciastkiem drogę do nowego życia, prosimy Was, Kochani, o pomoc, o wpłaty: każda złotówka się liczy, każdy gorsz, który przybliży Ciastka do wymarzonego domu, jest ważny…

Pomóżcie, prosimy bardzo w imieniu Ciastka – sam nie potrafi tego zrobić.