Ocal Skazanego. Daj mu życie.

Chudy, z jego oczu można wyczytać jedynie smutek i strach,

Święta to taki czas, w którym staramy się, aby te nasze wyrwane ze szponów śmierci zwierzęta, poczuły się wyjątkowo dopieszczone i rozpieszczone. Tak jak my lubimy różne smakołyki, tak one mają swoje ulubione lizawki, końskie cukierki, musli czy marchewki. Wiele z naszych koni, nie znało innego jedzenia niż siano, kiedy do nas trafiły. Nie potrafiły jeść marchewek, zupełnie nie wiedziały, jak się za nie zabierać. I o ile w przypadku źrebaka jest to smutne… o tyle w przypadku starego konia, po prostu pęka serce…. Święta zawsze wywołują nostalgię, wspomnienia i różne myśli. Przypominamy sobie różnych mieszkańców Przystani, różne historie naszych ocalonych i wzrok tych, których uratować się nie udało. Zawsze te wspomnienia są słodko – gorzkie…

Zawsze przed Świętami myślimy o jagniętach, które jadą na śmierć, o świniach, które będą ubite, aby szynki pojawiły się na wielkanocnych stołach. Święta to nie jest dobry czas dla zwierząt. Przed świętami zapełniają się też skupy koni rzeźnych. Stare bidne szkapiny, które całe swoje życie przepracowały dla człowieka. Idzie lato, będzie sporo pracy w polu, bolące nogi, słabsze zdrowie automatycznie skazuje konia na śmierć. Idą święta, a wiadomo, że to czas na porządki, pozbywanie się niepotrzebnych rzeczy. A przecież taki koń jest traktowany jak rzecz, zepsuta, której trzeba się pozbyć. I w jednym ze skupów stoi właśnie on. Chudy, smutny o  oczach przepełnionych strachem. Jego dni są policzone. Czeka na transport do rzeźni. Zapomniany przez ludzi, dla których pracował , bo czy myśli ktoś o starych śmieciach, których się pozbył? Nikt. On tak właśnie został potraktowany jak stary rupieć. Ciężko nam się z tym pogodzić…Zawsze staramy się przed świętami podarować komuś życie. W tym roku, ze względów finansowych, mieliśmy tego nie robić… ale  jak mu odmówić szansy? Chcielibyśmy na te Święta, wlać trochę miłości i nadziei w zapomniane końskie serce, chcielibyśmy pokazać, że świat może być dobry, że życie konia to nie tylko praca, że można cały dzień spędzić na skubaniu trawy i grzaniu się w słońcu… że dotyk człowieka, może być miły, że w ręce zamiast bata, może być marchew… że człowiekowi można ufać… chcielibyśmy ocalić jego  życie…. Ale sami tego nie udźwigniemy. Potrzebujemy Waszej pomocy, potrzebujemy lawiny dobrych serc, która ruszy z pomocą. On stoi na rozstaju dróg. Drogowskazy skierowane są jedynie w dwie strony. Przyjedzie do Przystani Ocalenie, albo pojedzie do rzeźni. Innej drogi nie ma. Aby przyjechał do nas potrzebuje Waszej pomocy, o którą bardzo dla niego prosimy. Na te Święta Wielkanocne podarujmy mu wspólnie najpiękniejszy prezent, jakim jest życie.

Uprzedzamy, że komentarze pełne nienawiści oraz, o tym, że koń powinien być odebrany będziemy usuwać. Koń został sprzedany do skupu w wiadomym celu. Ze skupu nie da się odebrać interwencyjnie konia. Można go tylko wykupić. Pomoc jest dobrowolna. Nie chcesz pomagać, nie pomagaj… ale też nie utrudniaj.