Podwójna walka o życie

Cześć! 

Mam na imię Justyna i mam 42 lata. W wieku 27 lat zachorowałam na raka. Aby przeżyć musiałam poddać się chemioterapii, radioterapii i mastektomii lewej piersi. To była długa i mozolna walka, ale wygrałam.

Wszystko było w porządku, aż do października minionego roku. Wtedy to spełnił się jeden z najczarniejszych scenariuszy i wyczułam kolejnego guza na prawej piersi. Diagnoza - nowotwór NST G3 LUM Birads 5 - kategoria biologiczna B5.

Obecnie jestem po amputacji drugiej piersi i w tym miesiącu skończyłam chemioterapię, po której zaczęły się skutki uboczne w postaci drętwienia i traceniu czucia w rękach i nogach. Mam problemy z utrzymywaniem równowagi z tego powodu wykonywanie najmnieszych czynności to ogromny ciężar. Z powodu polineuropatii jestem ciągle na lekach opioidowych. W lipcu dowiem się czy będę poddana radioterapii. We wrześniu czeka mnie następna operacja usunięcia jajników i macicy z powodu uszkodzonego genu BRCA1. Z tego powodu dostaję stałe leki i wprowadzono mnie w sztuczną menopauzę. W planie również mam leczenie bisfosfonianami (wlewy kwasu zoledronowego). Po leczeniu stomatologicznym i ocenie stanu menopauzowego przewidywany czas takiego leczenia wynosi od 3 do 5 lat 

Obecnie zajmuję się wychowaniem dwóch synów w wieku 16 i 6 lat. Starszy z nich - Bryan - jest dzieckiem niepełnosprawnym. Choruje na dziecięce porażenie mózgowe, wodogłowie, niedowład czterokończynowy, padaczkę lekooporną. Syn przeszedł wylew pokrwotoczny 4-go stopnia, jest osobą niewidomą oraz przejawia zachowania autoagresywne. Jest karmiony przez PEG.

Niestety w wyniku zaistniałej sytuacji nie jestem w stanie podjąć pracy - mój mąż jest obecnie jedynym żywicielem rodziny. W lipcu minionego roku, sytuacja życiowa w której się znaleźliśmy sprawiła, że musiałam podjąć leczenie psychiatryczne. Ten czas był jednym z najgorszych w moim życiu. Przez okres około 4 tygodni Bryan przebywał na oddziale intensywnej opieki medycznej. Czekanie i poczucie niemocy, bezradności były moją największą udręką.

Do tej pory z wielkim trudem, ale udawało nam się opłacać miesięczne rachunki i pokrywać koszty prywatnych wizyt lekarskich, stałych leków, pampersów, podkładów higienicznych i innych środków pielęgnacyjnych dla syna. Niestety koszty utrzymania, leczenia i ciągłych dojazdów do placówek medycznych zaczynają przerastać nasze możliwości finansowe.

Żyję w ciągłej obawie, że za chwilę zabraknie nam środków na podstawowe potrzeby, rachunki czy jedzenie. Największy strach budzi we mnie konieczność wyboru czy pozostałe środki przeznaczyć na leczenie syna czy siebie samej. Jestem pewna, że ostatecznie wybiorę potrzeby Bryana, jednak gdy jestem zmuszona położyć na szali życie dziecka i swoje własne pęka mi serce i czuję się wewnętrznie rozdarta. Chcę żyć i walczyć dla moich dzieci, wnuczek i męża, który wspiera mnie na każdym kroku, dlatego proszę o jakąkolwiek wpłatę i udostępnienia. Z całego serca dziękuję Wam za pomoc.