Walczę z rakiem, pomóż mi wygrać

Walczę z rakiem, pomóż mi wygrać.

Oczy zalały mi się łzami. W głowie widziałam moją wspaniałą trójeczkę. To było jak przyśpieszony film, trwało zaledwie kilka sekund, ale widziałam wszystko dokładnie...

Od pieluszek, przez przedszkole aż do dziś. Widziałam ich w przyszłości, jak kończą szkołę, odbierają świadectwa maturalne. Widziałam, jak kończą studia, stają przed ołtarzem. Przeżywają najważniejsze chwile w swoim życiu z najbliższymi u boku. Jest z nimi tata, są babcie, dziadkowie, są wujkowie, ciotki, kuzyni, kuzynki... Tylko mnie tam nie ma...

“Wiem, że ma Pani trójkę dzieci, ale nie będę Pani oszukiwać. Tylko przedłużamy życie”.

To był ten moment. Właśnie wtedy całe życie przeleciało mi przed oczami i zobaczyłam przyszłość moich dzieci beze mnie. To było dokładnie 12 września 2019 roku w czasie konsultacji onkologicznej. Wtedy już wiedziałam, że mam raka. Zdiagnozowali go miesiąc wcześniej. Jednak dopiero wtedy otrzymałam szczegółowe badania. Dopiero wtedy dowiedziałam się, że mam potrójnie ujemnego raka piersi z przerzutami do płuc. Najbardziej agresywnego, z najgorszymi rokowaniami. Czwarte, ostatnie stadium choroby. Leczenie paliatywne...

Po prawie roku jesteśmy w USA, w Stanford, w najlepszym miejscu, do jakiego mogliśmy trafić. Jesteśmy tu dzięki darom ludzi o złotych sercach.

Jestem w trakcie terapii testowej połączonej z immunoterapią. To leczenie daje mi szansę na życie, na kolejne lata. Terapia na szczęście jest bezpłatna, wszelkie koszty pokrywa producent leku. Jest to dla nas znacznym ułatwieniem, lecz koszty to nie tylko leczenie... 

Ze względu na częstotliwość wizyt (tych przewidzianych i tych nieprzewidzianych) jestem zmuszona być tu na miejscu, w Kalifornii. Są ze mną mój mąż i moje kochane dzieciaki. Nie wyobrażam sobie być tutaj bez nich, bo nie wiem ile czasu mi z nimi pozostało.

Codzienne życie, dojazdy, leki, opatrunki. To wszystko kosztuje. Dzięki dobrym ludziom możemy tutaj być, ale terapia jeszcze potrwa. Ile dokładnie? Co najmniej 8 miesięcy, ale ile finalnie, tego nie wiemy. Natomiast już teraz wiemy, że na cały pobyt nie wystarczy nam pieniędzy. Mamy środków na zaledwie 2-3 miesiące, a terapia może potrwać nawet rok.

Obecnie nie ponosimy kosztów mieszkania. Dzięki uprzejmości jednego biznesmena mieszkamy w domu, który kupił. Nie wiemy jakie ma plany i do kiedy będziemy mogli w tym domu zostać. Gdy będziemy musieli się wyprowadzić nasze koszty wzrosną o koszt najmu mieszkania. To może nastąpić w każdej chwili i musimy być na to gotowi.

Choć byśmy bardzo chcieli, nie jesteśmy w stanie udźwignąć tego finansowego ciężaru. Miesięczny koszt przeżycia to około 3000 dolarów (około 12000 zł). Mieszkanie kolejne 2500 (około 10000 zł). To są dla nas ogromne koszty. 

Włodek, mój mąż, nie może podjąć pracy. Wiza na to nie pozwala. Ja już nie mam tej sprawności co przed chorobą i praktycznie wszystkie obowiązki przejął mój mąż, co zabiera mu większość czasu.

Dostałam niesamowitą szansę na kolejne lata życia i codziennie walczę o kolejny dzień. Chcę tę walkę doprowadzić do końca. Chcę wrócić do kraju, wychować dzieci i wypuścić je w dorosłe życie. Dlatego zwracam się z prośbą o pomoc, bo bez niej sobie nie poradzę. Pomóż mi wygrać.


Film autorstwa Karola Kosiorowskiego udostępniony dzięki uprzejmości https://onet.pl
Źródło filmu: https://www.onet.pl/?utm_source=szukaj.onet.pl_viasg_wiadomosci&utm_medium=referal&utm_campaign=leo_automatic&srcc=ucs&pid=2ee730e7-3f47-48bb-9293-f0064e205025&sid=b177a2c9-166f-4113-9b28-185bbe554807&utm_v=2