Pokochaj mnie ....

Ramzes ma około 7 lat, jest mocno umięśniony, a swoim wyglądem przypomina lwa :-) Można o nim powiedzieć wiele, ale na pewno nie to, że jest agresywny. Po prostu wciąż trafiał na złych ludzi :( Niestety Ramuś przy całym wachlarzu wspaniałości cierpi na nadpobudliwość mięśnia sercowego, podejrzenie wady wrodzonej, następstwem tego jest zaburzenie krążenia wieńcowego,oraz duszność płucną.. Z tego powodu niemożliwa jest kastracja pieska, bo może nie wybudzić się z narkozy.Ciężko byłoby nie powiedzieć jeszcze kilku słów na temat jego charakteru. Całe życie miał pod górę, przeganiany, niechciany, bo większość ludzi po prostu się go bała. My chcemy pokazać mu, że życie potrafi być fajne
Prosimy o wparcie dla Ramiego! 

Tel w sprawie adopcji Karina - 795 131 535

Naszym celem jest zebranie funduszy na karmę (Ramzes może jeść tyllko weterynaryjną karmę Gastro Intestinal). 

oraz lekarstwa nasercowe, które ułatwią Ramkowi oddychanie i ogólne funkcjonowane.

Zjedź niżej i przeczytaj historię oczami Ramzesa! 

"Oczami Ramzesa".... 

Zwą mnie Ramzes. Rami, Rameczek, Ramciu. Te słodkie określenia padają w moim kierunku stosunkowo od niedawna. Wcześniej byłem tylko psem. W sumie niewiele pamiętam z tamtego okresu, ale ktoś kiedyś był moim Panem/Panią. Pamiętam tylko że ktoś kto koło mnie przechodził zaczął mnie bić i kopać.

Ugryzłem go... ale ja tylko chciałem się obronić. Obronić przed bólem, jaki mi sprawiał. Niestety obcemu bardzo się to nie spodobało. I wtedy zabrała mnie gmina, gdzie ktoś, kto wcale mnie nie znał, chciał wydać na mnie wyrok śmierci. Zamiast próbować naprawić, moje nadszarpnięte przez człowieka, zaufanie po prostu chcieli mnie uśpić, bo nie ma dla mnie ratunku :( Skreślili mnie, tak po prostu jak rzecz. Jakbym nie odczuwał strachu, bólu i niemocy jaka ogarniała mnie, gdy ktoś tak mnie skrzywdził :(

Zabrali mnie do przechowalni, gdzie miałem oczekiwać w kolejce do psiego raju. W punkcie przetrzymań wcale nie było lepiej. Przez łatkę mi przypiętą, wszyscy bali się do mnie podchodzić, dostawałem do zjedzenia jakieś odpadki, rzucane przez kratę. Nikt nie chciał zabrać mnie na choćby krótki spacer, a ja tak bardzo chciałem rozprostować moje zbolałe kości.

Ale w końcu przyjechał behawiorysta i nie zgodził się na wyrok, jaki na mnie wydano. I nagle zjawili się wolontariusze, którzy zaczęli pokazywać mi że człowiek jest w stanie czynić też dobro. To dobro szybko zaprocntowało i w mgnieniu oka pokochałem ludzi, którzy okazali mi dobre serce! W końcu ktoś się nade mną ulitował i zabrał mnie do hoteliku, gdzie wciąż okazywano mi dobroć. Jednak nie zagrzałem tam miejsca na długo, bo odległość od cioć z którymi jestem teraz była za duża. Tak więc "ciocie" zabrały mnie 400 km dalej, do Jastrzębia Zdroju, gdzie przebywam teraz. Kocham wszystkie ciocie, bez wyjątku. Na ich widok przyjaźnie merdam ogonem, próbuję je wylizywać. Jestem też bardzo pojętny, a za jedzenie zrobię wszystko!

W hoteliku miałem swoją ulubioną przyjaciółkę - Sziszkę, ale ona pojechała już do nowego domu. Ja też bardzo bym chciał mieć swojego człowieka, takiego który zrozumie że wiele przeszedłem. Nie będzie bił, kopał ani krzyczał, bo wtedy pewnie znów spróbuję się obronić :( Fajnie, jakbym miał ogródek, bo lubię bronić swojego terytorium, ale mieszkankiem też nie pogardzę! Najważniejsze, żeby mój człowiek wiedział jak się obchodzić ze mną, poświęcił mi dużo uwagi i trochę mnie nauczył, co wolno, a co jest passé! I żeby mnie kochał, bezwarunkowo, tak żebym już nigdy nie musiał wracać za kratki :(

Może Ty zostaniesz MOIM CZŁOWIEKIEM?