Wyleczyć rany Lary

"Może tylko nam odchodzenie wydaje się straszne? Może bardziej cierpią ci, co zostają?" Bezbronni, zdani tylko na siebie lub innych, ktorzy trzymaja w swoich dłoniach magiczna różdżke z naszym losem... Od nich zależy jakie wymowią życzenie... Jak Lara... jej los i życie...

Moja Pani zaraz wróci, przecież wracała zawsze. Tak właśnie czekała Lara na swojego człowieka. 10 lat ze swoja Pania na kanapie, w cieple, bezpieczna. Nagle z kanapy trafiła na podwórko, ma pilnować... a przecież nigdy niczego nie musiała pilnować, zawsze to jej pilnowano. Żeby zjadła, żeby była czysta. Starsza Pani kochala Lare. Jak Pani odeszła, Lare zabrał inny człowiek, z kanapy do budy, z Domu na podwórko. Stara sunia, której świat rozpadł się na tysiąc kawałków - została sama... ze swoim bólem, zalem. Nie potrafiła zrozumieć co się nagle stało... Lara zaczęła chorować, pojawiły się rany na skórze, pękające, krwiste, rozpadające się na całym małym ciałku Lary. Czy wyobrażacie sobie, jak to boli... Saczace sie rany na tułowiu, karku. Całe mnóstwo ran i bólu. Lare zabrano do weterynarza, po co komus chory stary pies, żadna radość ani uciecha. Nie zaszczeka przecież, bo wszystko boli, jest tylko niepotrzebnym balastem, który generuje koszty. Chcemy ją uśpić - usłyszała Lara - jest stara, nie szczeka, nie potrzebny nam taki pies...

Weterynarz odmówił eutanazji. Przecież Lare można wyleczyć!!! Potrzebny jest czas i fundusze...

Czy nadzieja, która jej dano ma szansę dać Larze nowe życie...?

Czy pomożecie sprawić, żeby Lara uwierzyła, że "Nadzieja bierze mnie w ramiona i trzyma w swoich objęciach, ociera mi łzy i mówi, że dziś, jutro, za dwa dni wszystko będzie dobrze, a ja jestem na tyle szalona, że ośmielam się w to wierzyć."?

Bo Lara osmiela sie w to wierzyć, że jutro wstanie nowy dzień... na kanapie, bez bólu... i zacznie znowu sie usmiechac...

Kochani, mamy na koncie 2 tysiące. Nie damy rady pomóc Larze bez waszej pomocy.

Sprawmy razem, by słowo Nadzieja wybrzmiało dla Lary i żeby znowu mogła uwierzyć...