Uratujcie mnie na starość

Nie potrafiłam przejść obok tego nieszczęścia obojętnie... po prostu nie potrafiłam.
proszę przeczytajcie historię Barego widzianą jego oczami.

„Nazywam się Bary, mam około 10 lat, ale nikt nie wie ile naprawdę, ponieważ mieszkam na posesji w jednym z podradomskich miasteczek „od zarania dziejów”. Jestem odgrodzony od świata wysoką bramą, a za podwórko służy mi tylko betonowa wylewka. 

Wszyscy mówią, że przypominam wilczura albo owczarka.

Moja 83 letnia Pani zmarła dwa miesiące temu - od tego momentu moje życie się skończyło...

Zostałem sam na posesji, uwiązany przy budzie na łańcuchu, dokarmiany przez dalszą rodzinę, dla której jestem tylko nic nie znaczącym meblem podwórkowym. Mimo tego, nie straciłem pogody ducha, choć powoli zacząłem godzić się z losem.. Jedynym promykiem mojego życia jest odwiedzająca mnie kocica, która czasamiśpi ze mną w budzie.

Rodzina chce mnie oddać jak najszybciej, ponieważ stałem się ciężarem, co bardzo mnie boli... 

Niestety z wiekiem przestałem widzieć na jedno oko, ale cieszę się, że jestem sprawny fizycznie.
Niewola ogranicza moje ruchy i marzę żeby na starość znaleźć się w miejscu, gdzie ktoś będzie się mną interesował, ponieważ aktualnie wegetuję jak roślina. Nigdy nie mieszkałem w domu, nigdy nie zaznałem miłości, nigdy nie czułem ciepła człowieka. Byłem, istniałem - nic więcej..

Iza dowiedziała się o mnie przez przypadek,  po wielu odmowach przez różne fundacje znalazła dla mnie cudowne stowarzyszenie - Frikaj.pl, które bez wahania zgodziło się mnie przyjąć, mimo że nie jestem małym szczeniakiem gotowym do adopcji.

Proszę wszystkich dobrych ludzi o wsparcie na mój transport do hoteliku do Krakowa. 

Będę wdzięczny za każdą złotówkę, każdy grosz-  to dla mnie jak wygrana na loterii..”

Bary 

Będę na bieżąco zamieszczać wszelkie aktualizacje, pomóżmy temu pieskowi - bardzo proszę.