Salem - Kot, który przeżył

Internet jest pełen różnych zbiórek na ciężko chore koty, ale jest kot, który już wiele razy oszukał śmierć, a jest dla nas całym światem i właśnie gaśnie. O ile zazwyczaj to my pomagamy innym, czy to łapiąc bezdomne koty na kastracje, robiąc rękodzieła na bazarki charytatywne, wpłacając jakieś drobne kwoty na zbiórki, czy dziergając koale na licytacje dla płonącej Australii, tym razem to my potrzebujemy pomocy. Błagamy Was o wsparcie dla naszego przyjaciela, naszego mecenasa Salema.

Salem jest dziesięcioletnim dachowcem, który w życiu nie miał lekko. Jako słaby i chory został odtrącony przez rodziców i rodzeństwo. Zabiedzony, wskutek interwencji, trafił do szczecińskiego TOZu. Wówczas to zbieg okoliczności sprawił, że akurat rozważaliśmy powiększenie rodziny. Marlena chciała kota, Bartek nie chciał kota. Poszliśmy więc na kompromis i wzięliśmy kota. No i wtedy się zaczęło. Kot pierworodny, jedyny i wyjątkowy. Wszystko robiliśmy razem. Szczególnie uwielbiał wspólną naukę prawa rzymskiego. Później, w toku naszych studiów, polubił prawo cywilne, postępowanie karne, a nawet prawo kanoniczne. Nie przepadał jedynie za historią doktryn polityczno-prawnych. I tak pomału dzieliliśmy wspólne rozterki nad podręcznikami, rodzajem karmy i codzienną prozą życia.

W międzyczasie powitaliśmy schroniskową Bronkę i Rybcię z fundacji Viva Koci Szczecin (chodzące nieszczęście, z kulawą łapką i brakiem jednego ucha, no ale z serduchem tak wielkim, że wypełniło całego kota, przez co kształt ma nieco okrągły).

Przez całe swoje kocie życie Salem oszukał śmierć co najmniej przysłowiowe 9 razy. Polip w uchu, wątroba w takim stanie, że pijak alkoholik z korzeniami w transformacji ustrojowej ma większe szanse na przeżycie niż nasz pierworodny, niewydolność nerek, kardiomiopatia przerostowa serca, no i złogi w pęcherzu takie, że dom spłynął moczem pozostawionym w najmniej spodziewanych miejscach. Leczenie, cewnikowanie, ostatecznie resekcja części cewki moczowej i kryzys – choć nieco kosztowny i problematyczny – zażegnany niewielką utratą części męskości. Salema oczywiście. Ale Salem to wojownik, który łatwo się nie poddaje. Przy wsparciu lekarzy weterynarii i leków zaskakiwał wszystkich wolą życia. Postawił na swoim i jedząc grzecznie (czasem mniej grzecznie) karmę nerkową i łykając leki, ustabilizował swój stan do poziomu takiego, że jego największym zmartwieniem jest to, czy poducha do drzemki jest odpowiednio miękka.

Jakoś wszystko się turlało, żyliśmy sobie my i koty trzy + kocia apteczka większa niż nasza domowa. Wszyscy, którzy nas znają, wiedzą, jak ważne są dla nas nasze koty. To po prostu członkowie rodziny, których bezgranicznie kochamy i którymi się opiekujemy. Ten rok jednak szczególnie nam daje w kość. Ciężka choroba innego członka rodziny, przeboje z padaczką u drugiego z kotów (Bronki), zmiana pracy… To wszystko pochłonęło nasze oszczędności. A Salem po raz kolejny postanowił o sobie przypomnieć. Złe samopoczucie, powiększone węzły chłonne, brak apetytu, apatia, wymioty. Diagnoza dla nas magicznie brzmiąca – zakaźne zapalenie otrzewnej. Brak leczenia = rychła śmierć. Jak wyrok…Choroba, która dotyka młode koty, a przecież Salem to dojrzały i doświadczony życiem jegomość. Nie jedno już w życiu widział, nie jedno przeżył. Szczęście w nieszczęściu, że przebieg choroby jest względnie łagodny (bez wysięków, bez objawów ocznych i neurologicznych). Zdaniem lekarzy rokowania są pomyślne. Jedyny problem to pieniądze. Pełna terapia, trwająca trzy miesiące, kosztuje kilkanaście tysięcy złotych. 

Prosimy Was o wsparcie dla naszego pierworodnego, który był z nami w najlepszych i najgorszych chwilach. Kota, który co wieczór przygważdża swojego człowiek do łóżka i dba, by nie siedział za długo nad robotą. Kota, który choć szorstki (w końcu wojownik) daje całym sobą ogrom miłości. To nasza jedyna szansa, by przeżył.

Marlena, Bartek, Małgosia i koty trzy