"Słyszeć własny oddech"

 W zasadzie to nie wiem od czego zacząć, wciąż się waham, czy powinnam kierować się z taka prośba, kiedy w tym czasie inni walczą o życie. Jednak jeśli nie spróbuje, być możliwe, że jeszcze minimum kolejnych parę lat nie będę słyszeć połowy świata. 

 Nazywam się Julka, mam 29 lat i zmagam się ze sporym niedosłuchem. Do dziś dnia okłamywałam się, że nie jest tak źle choć było. Paręnaście lat do tyłu w wyniku wypadku straciłam jednostronnje w 2 stopniu słuch, zbliżający sie dużymi krokami do 3-go. Jako młoda dziewczyna nawet nie myślałam o aparacie, bo brzydki, bo duży, bo będą się ze mnie śmiać, poza tym słyszę na drugie ucho. Z kwestią 15 lat drugie ucho także zaczęło cierpieć z nadwyrężenia. Na chwilę obecną nie słyszę szeptów, cichej rozmowy, umiarkowanej rozmowy, w towarzystwie muszę nachylać głowę by usłyszeć lub czytać z warg, na większych imprezach typu koncert jeśli ktoś do mnie chce coś powiedzieć na ucho, wyciągam mu tel i pokazuje, żeby napisał. Od paru lat rozglądam się za aparatem, niestety jego ceny raz za razem odsyłały mnie z smutkiem na twarzy. Z racji swojej sytuacji po rodzicach nie mogę pozwolić sobie na kredyt przez kolejnych parę lat mimo, iz nigdy nie miałam swojego długu. Dług którego nie spłacili rodzice, przeszedł na mnie wraz z komornikiem. Komornika po 10 latach przegnałam z prawnikiem w ubiegłym roku, wymuszając ugodę w TBSach, której nie chciano ze mna podpisać tłumacząc się, że moi rodzice się nie wywiązali z ugody. Próbowałam pracować za granicą zanim pozbyłam się tego wrzody, niestety i tam okradał mnie ze wszystkich pieniędzy. Dziś spłacam ugodę w wysokości 700 zł miesięcznie, wynajmuje mieszkanie sama i czasem nie wiem jak łapać koniec z końcem, a co dopiero odłożyć tak duże pieniądze na aparat. Wracajac do mojego słuchu, parę dni temu znalazłam ogłoszenie Geersa, że przez 7 dni można testować ich aparat. W dniu dzisiejszym wykonano mi badania i po raz pierwszy założono aparat. Kiedy Pani audiolog "otworzyła" aparat na dźwięk, starałam się nie wybuchnąć płaczem, jednak po tym jak usłyszałam swój oddech, klimatyzację w drugim pomieszczeniu, kroki następnego pacjenta, gwar na ulicy, telewizor w sąsiednim mieszkaniu, nie potrafiłam powstrzymać łez. Kiedy po dobrych 20 min się uspokoiłam, wyszłam z salonu i w przeciągu kolejnych 10 minut znowu zaczęłam ryczeć, zdając sobie sprawę, że pierwszy raz słyszę fontannę na ulicy 3 maja którą rzejeżdżam średnio codziennie, że słyszę szum liści, że odbyłam rozmowę w trybie głośnomówiącym przy otwartej szybie w godzinach szczytu. Wróciłam do domu i kładąc się koło mojego adopciaka słyszałam jego serduszko, które wcześniej tylko czułam. Nie potrafię opisać jak wielka radością i wzruszeniem jest dla mnie dzisiejszy dzień.  Rozmawiałam też dziś z przyjaciółmi w centrum handlowym i nie dopytywałam 3 razy co mówili, gdzie wcześniej zdarzało mi się to nagmimnie a ludzie mnie nie znający rzucali zdaniami "co ty k..głucha jesteś?", "uszy się myje a nie wietrzy", gdybyś słuchała to byś słyszała", "ile razy można k..do Ciebie powtarzać". Starałam się kryć emocje i płakać do poduszki jednak czasem z wyniku wielu nieporozumień wybuchałam płaczem wśród ludzi. Dzisiejszy dzień jest dla mnie nowym spojrzeniem na świat, jest czasem pełnym radości i wzruszenia na wszystkie nowe dźwięki, których po tylu latach nie pamiętam. 

 Dążąc do sedna...za tydzień muszę oddać aparat i boję się wrócić do mojego półmartwego świata, w którym żyłam. Byłabym wdzięczna gdybym dzięki Waszej pomocy mogła słyszeć te wszystkie piękne dźwięki przez kolejne lata mojego życia. Aparat, który posiadam jest nieładowalny i kosztuje 6 tyś, ładowalny jest o tysiąc droższy dlatego wpisałam, kwotę wyższą. 

Pozdrawiam oraz dziękuję Wszystkim!