Kolejny zerwany łańcuch

Witajcie. Jestem Wiesio. Chciałbym opowiedzieć Wam po krótce swoje życie. Po krótce ponieważ było ono bardzo
monotonne.

Kiedy byłem małym szczeniakiem mieszkałem w domu. Było tam bardzo miło, ciepło, miałem pełną swobodę ruchu,
ręce do głaskania, jedzenie oraz picie. Miałem swój dom i swój kącik i poczucie bezpieczeństwa.
Niestety po czasie stałem się dorosłym psem. Nie powiem, że urosłem, no może troszkę. Przecież nadal jestem
małym pieskiem. Wszędzie się zmieszczę. Niestety kiedy nie byłem już mały, słodkim szczeniaczkem z dnia na dzień
zmieniłem ciepły dom na ciężki, zimny łańcuch, nieocieploną budę, a w misce miałem to czego nie zjedli moi panstwo.

Uwierzycie, że tak spędziłem całe swoje dotychczasowe życie ? Nie wiem dokładnie ile mam lat, ale cięzki łańcuch
bardzo długo ciążył mi na szyi.
I tak dzień za dniem, miesiąc za miesiącem, rok za rokiem. Stałem przy budzie pragnąc pobiec przed sobie i rozprostować łapki.

Pewnego dnia moje zdziwienie nie miało końca gdy przyjechały (jak się póżniej okazało do mnie ! ) dwie Panie,
zdjęły mi łańcuch z szyji i ruszyłem przed siebie ! Powiedziały, że teraz dopiero zaczne ŻYĆ. Z mojej strony to
tyle, resztę dopowiedzią moje nowe ciocie.

Wiesio to piesek, który dużo w życiu przeszedł. Kilka lub kilkanaście zim przestał przypięty do łańcucha przy
lichej budzie. Jadł resztki z obiadu. W upały nie zawsze miał dostęp do wody.
Prganiemy aby zaznał szczęścia, pełnej miski, ciepłego domu, wygodnej kanapy i znalazł swojego Człowieka.
Wiesio jest bardzo grzeczny, uwielbia odpoczywać, na spacerach bardzo się cieszy i dzielnie idzie przed siebie.
Uwielbia kontakt z człowiekiem.

Bardzo prosimy o grosik dla Wiesia abyśmy mogli opłacić opieke weteryaryjną. Wiadomo już, że Wiesio ma chore
serduszko. 

Wiesio liczy na Państwa pomoc !

Specyfikacja zabiegu kastracji oraz badań krwi Wiesia.