Umarł Pan, zostały koty...

"Umrzeć - tego się nie robi kotu.
Bo co ma począć kot
w pustym mieszkaniu.
Wdrapywać się na ściany.
Ocierać między meblami.
Nic niby tu nie zmienione,
a jednak pozamieniane.
Niby nie przesunięte,
a jednak porozsuwane."
WisławaSzymborska

-------------------------------------------------------------------------------------

Ich człowiek umarł, a teraz dom, w którym mieszkały, został sprzedamy. Ta kocia rodzina nie ma się gdzie podziać

W małym, pustym domu,  zostały same. Sześć par oczu spogląda z nadzieją w przyszłość. Trzy dorosłe, doświadczone koty, które pamiętają dotyk ciepłych dłoni i głos człowieka, z którym dzieliły każdy dzień. I trzy młode – ciekawskie, pełne życia, ale jeszcze nie wiedzące, jak smakuje miłość, która trwa.

Kiedyś ten dom tętnił życiem. Był ich schronieniem, światem, w którym wszystko miało swoje miejsce. Był człowiek, były znane kąty, znajomy zapach. Chodziły za nim krok w krok, odpoczywały obok, słuchały jego oddechu podczas snu. Teraz to wszystko jest już przeszłością. Dom został sprzedany. Wszystko, co znały i kochały, zniknęło. Ich świat rozpadł się na kawałki, a one zostały z niczym.

Dziś jest tylko cisza. Puste ściany, zimne kąty i sześć kotów, które wciąż czekają. Jakby nie potrafiły uwierzyć, że człowiek, którego kochały, już nie wróci, a miejsce, które było ich schronieniem, nie należy już do nich. Wciąż czekają – jakby wierzyły, że ktoś przyjdzie, zabierze je na kolana, powie, że już nigdy nie będą same.

Robimy, co możemy. Karmimy je, głaszczemy, mówimy, że jeszcze będzie dobrze. Ale to nie wystarcza. Posesja właśnie została sprzedana, ta kocia rodzina traci swoje miejsce. Pilnie potrzebują domu. Człowieka. Potrzebują czułości i opieki, której sami nie możemy im dać w pełni. Na już potrzebują szczepień, odrobaczenia, sterylizacji – by były zdrowe i gotowe zacząć nowe życie. Potrzebują dobrej karmy.

Każda wizyta u nich łamie serce. Podbiegają do nas, ocierają się o nogi, mruczą. Kiedy odjeżdżamy, patrzą za nami z progu, jakby mówiły: „Zostań. Nie odchodź”. Nie potrafią zrozumieć, dlaczego życie, które było pełne ciepła, zmieniło się w tak trudną samotność.

Prosimy Cię o pomoc. Może masz miejsce w swoim domu i sercu, by przyjąć jednego z tych czworonożnych przyjaciół? A może możesz pomóc nam zapewnić im opiekę, której tak bardzo potrzebują? Każda złotówka, każdy gest, każda chwila uwagi to dla nich szansa.

Nie pozwólmy, by ich świat został tylko wspomnieniem. Pomóż nam przywrócić im radość, jaką daje bliskość człowieka. Może to Ty będziesz dla nich tym, kto odmieni ich życie na nowo?

Kiedy przyjedziemy do nich następnym razem, chcemy spojrzeć w ich oczy i powiedzieć: „Jeszcze chwila. Jeszcze trochę cierpliwości. Już niedługo wszystko się zmieni. Już niedługo będziecie mieć dom.”

One wierzą. My też chcemy wierzyć. Pomóż nam. Razem możemy sprawić, że ich czekanie nie pójdzie na marne.

One czekają na Ciebie.

Z wdzięcznością.

Karolina
Fundacja WIOSKA DOBRA

Masz pytania? Skontaktuj się z nami:

• [email protected]
• Patryk: + 48  504 059 670
• Karolina: + 48 506 301 265
• Więcej: www.wioskadobra.pl 

O NAS:

Wioska Dobra to miejsce, gdzie każde stworzenie – duże i małe, z kopytami i pazurami – znajduje bezpieczne schronienie. Nasz azyl to nie tylko przestrzeń, ale przede wszystkim wspólnota ludzi i zwierząt, którzy wzajemnie się wspierają i dają sobie to, czego najbardziej potrzebują – opiekę, spokój i poczucie bezpieczeństwa. 

Naszym celem jest ratowanie zwierząt, które straciły dom lub zostały porzucone, zapewniając im godne warunki do życia. Na Kujawach, gdzie mieści się nasz ośrodek, każda istota ma szansę odnaleźć nowy początek, wolny od strachu i walki o przetrwanie.