Wolontariuszka , zbieramy na starsze zapomniane psiaki

Jesteśmy, ale nikt nas nie widzi - jakby wcale nas nie było... A my jesteśmy - dopiero teraz na starość dane nam było miękkie posłanie, dobra dłoń, ciepła miska. Dopiero teraz nasze życie jest dobre. Możemy w słońcu grzać nasze stare kości. Jesteśmy uratowani… Czy na pewno? Jesteśmy, a Wy nas nie widzicie, nie pamiętacie - a my nie chcemy umierać w schronisku... Ilu z nas zostanie zabitych przez współwięźniów? Ilu uśpionych z powodu choroby? A ilu z nas będzie odchodzić w bólu w kącie kojca za jedyną pociechę mając w sercu wspomnienie zielonej trawy i dłoni gładzącej głowę? Czy ktoś zapłacze za nami? Czy ktoś będzie pamiętał? Po co nas ratowaliście, daliście to szczęście, a potem strąciliście w otchłań Waszej niepamięci i naszej rozpaczy? Dla nas to nie jest zwykły hotel - to nasza ostatnia być może przystań. Jesteśmy starzy, chorzy i nie chcemy umierać w schronisku.

Zobaczcie nas, błagamy o pomoc! Już parę złotych sprawi, że starość nie będzie naszym przekleństwem. Uratujcie nas jeszcze raz i pozwólcie sobie nas zauważyć… Tu jest nasz dom i tu chcemy odejść - w ramionach ludzi, którzy nas kochają. Jesteśmy - zobaczcie nas. Błagamy...