Przybij trójkę Antosiowi

Antoś to syn mojej koleżanki. Oboje są cudownymi ludźmi o wielkich sercach. Mama Antka sama go wychowuje. Robi wszystko, aby pomóc swojemu dziecku żyć normalnie. Pomóżmy im. 

W zeszłym roku z sukcesem przeprowadziliśmy zbiórkę i uzbieraliśmy całą kwotę na zakup aparatów słuchowych dla Antka. Zarówno dla mnie, jak i mamy Antosia było to coś niesamowitego, z istotnego problemu zrobiliście błahostkę, dziękujemy.

Dziś ta rodzina staje przed jeszcze większym wyzwaniem, musimy uzbierać blisko 200 tys na operację rączki Antosia. Dlatego reaktywuję zbiórkę i ponownie proszę o pomoc.

Antoś urodził się jako skrajny wcześniak z wagą 1300 gramów, zmierzył się z niezliczoną masą trudności, aby przeżyć i móc się dalej rozwijać. Jego wada genetyczna zaowocowała dysmorfią twarzy, znacznie różni się od swoich rówieśników, choć bardzo stara się żyć wśród nich normalnie ze swoją wyjątkowością. Razem z mamą codziennie spotykają się ze spojrzeniami, szeptami, pytaniami o oczy, uszy, rączkę.

Rączka Antosia mimo swojego wyglądu i skomplikowanej wady może zostać zoperowana w Polsce, może być sprawniejsza i "normalniejsza". W tym celu konieczna jest operacja w Paley European Institute, niestety wszystko od pobytu w szpitalu po wielogodzinną rehabilitację na koszt własny. Choć rączka już na zawsze pozostanie trójpalczasta, podczas operacji sam dr Paley będzie starał się wydłużyć i wyprostować "trójeczkę". I na to wszystko potrzeba jest ta ogromna kwota, której oni sami nie uzbierają. Pomóż im, przybij i Ty trójkę Antosiowi.

Wszystkich chętnych zapraszam również do przekazania na rzecz Antka 1% podatku na konto Fundacji Polsat, KRS 0000135921 z dopiskiem: Antoni Biedrzycki 5408.

Zapraszamy również na stronę Antosia, gdzie można śledzić na bieżąco jego losy https://www.facebook.com/Antoniego-Wa%C5%BCne-Sprawy-510492682681170/?ref=bookmarks

EDIT:

Wiadomość od mamy Antka:

W wakacje odbyliśmy dwie bardzo ważne dla nas konsultacje, u chirurga w Krakowie oraz ortopedy w Otwocku. Oboje (pani i pan doktor) są znanymi i cenionym lekarzami w swoich dziedzinach. Oboje odradzają stanowczo rozpoczęcie leczenia operacyjnego rączki Antosia teraz, choć nie wykluczają tego w przyszłości. Szczegółowo, drobiazgowo, drastycznie wręcz zostały mi wyjaśnione możliwe komplikacje. Stanęłam przed bardzo trudną decyzją, długo biłam się z myślami. Raz zastanawianie się nad przyszłością, dwa konsekwencjami. Wiem, że rączka jest inna, wiem, że przyciąga ciekawe oczy, a ja już widzę Antosia w szkole i wszystkie trudności, które nas spotkają. Jego w kontakcie z innymi i zrozumieniu tego wszystkiego, moje w poprowadzeniu syna tak, aby nie brakło mu pewności siebie i siły do parcia naprzód mimo trudności. Dodatkowo moje myśli zaprzątała zbiórka, opublikowałam ją, prosiłam o wsparcie i otrzymałam ogrom pomocy z niespodziewanych stron. W przyszłość patrzę jak w wielką niewiadomą, po prostu nie umiem określić, kiedy i ile pieniędzy będę potrzebować. Na razie wiem jedno, na szczęście te wielkie pieniądze nie są wymagane na teraz. Podjęłam więc dwie trudne decyzje, do tematu "naprawiania" rączki wrócę ponownie za rok, temat zbiórki pozostawiam otwarty dla każdego, kto zechce nas wspierać, ale bez presji czasu, po prostu powoli do celu, do czasu, kiedy środki będą potrzebne.