Pomoc Justynie po śmierci córki

Moi Drodzy,

Stało się! Cel zbiórki został osiągnięty! A to wszystko dzięki Wam - naszym Darczyńcom. Wielkie podziękowania dla Was! Jesteście niesamowici! 

To była moja pierwsza zbiórka i nie wiedziałam czego oczekiwać. Wasze otwartość, wrażliwość i szczodrość przeszły wszelkie oczekiwania. 

Życzę Wam, żeby każda chwila poświęcona tej sprawie i każda złotówka, którą zechcieliście się podzielić powróciła do Was zwielokrotniona w postaci dobra, powodzenia i wszelkiej pomyślności.

Jeszcze raz, razem z Justyną DZIĘKUJEMY za Wasze wsparcie!

Na prośbę Justyny załączam wspomnienie o Asi Masikowskiej (Imeda) przygotowane przez koleżankę ze szkoły, do której chodziła Asia i w której Justyna pracuje:

"9. czerwca 2025, w dalekiej Japonii, odeszła na zawsze była uczennica naszego 58. Gimnazjum im. Króla Władysława IV., Asia Masikowska.

              Asia jest córką Justyny Wilińskiej, naszej drogiej Koleżanki, wspaniałej nauczycielki i wychowawczyni, świetnej informatyczki, zawsze życzliwej i otwartej.

              Justynko, łączymy się z Tobą w bólu.

              Asię zapamiętamy na zawsze.

              Najpierw zapamiętamy jako dwunastolatkę o bystrym, wesołym spojrzeniu. Lubi siedzieć w ławce koło okna, w bezpiecznym dystansie od pedagogów. Jest spokojna i skupiona. Kiedy kończy trzecią klasę, jest już młodą, pełną wdzięku dziewczyną, która dobrze wie, czego chce od życia. Tym, co Ją wyróżnia na tle klasy, są liczne i wszechstronne zainteresowania. Asia włącza się we wszystkie możliwe inicjatywy – śpiewa w chórze, bierze udział w programach artystycznych, działa w drużynie harcerskiej. Ma wokół siebie spore grono przyjaciół, lubi innym pomagać. Wcześnie ujawniają się Jej życiowe pasje: muzyka (gra na skrzypcach i na gitarze) i zainteresowanie kulturą Japonii. Obie te dziedziny wymagają i talentu, i pracowitości.

              I to Asia ma.

              Po ukończeniu gimnazjum wybierze V LO im. Ks. Józefa Poniatowskiego i kontynuuje naukę w szkole muzycznej. Granie na gitarze i śpiewanie przyda się jej na obozach i zbiórkach harcerskich, pozwoli utrzymać kontakty z koleżankami z Władka. I nadal cierpliwie się uczy dwóch skomplikowanych japońskich alfabetów.

              W roku 2019. Joanna spełni swoje długoletnie marzenie. Wyjeżdża do Japonii, do Sendai, gdzie wkrótce weźmie ślub. Narzeczony jest oczywiście Japończykiem, nazywa się …… Imeda. Asia przybierze nazwisko męża.

              Ślub nie ograniczy jej życiowych aspiracji. Joanna ukończy licencjat i rozpocznie studia magisterskie na Wydziale Inżynierii Mechanicznej i Lotniczej (Mechanical and Aerospace Ingineering) na Uniwersytecie  TOHOKU w Sendai. Uzyska też certyfikat N1 z języka japońskiego, biegle mówi po angielsku. Pracuje w korporacji (Fixstars Corporation), ale myśli też o doktoracie. Otrzyma grant, który stworzy jej tę szansę.

              W Japonii Asia zyska wielu nowych znajomych, ale o Polsce nie zapomina. Jest w stałym kontakcie z Mamą i rodzeństwem (ma w Kraju siostrę i brata). Japończyków uczy, jak lepić pierogi i smażyć naleśniki, jak gotować zupę ogórkową. Wstaje wcześnie (przecież to Kraina Wschodzącego Słońca), żeby ze wszystkim zdążyć. Korzysta z siłowni, dba o formę fizyczną, wymaga od siebie maximum – jak zwykle.

              Jak zwykle – dokładna i sumienna.

              „Kawę parzyła zgodnie z przepisem, ręcznie mieląc, odważając dokładne porcje i zalewając wodą o odpowiedniej temperaturze. Miała do tego specjalny termometr…” – wspomina Justyna.

              Niestety w młodym małżeństwie nie dzieje się najlepiej. Od czterech lat Joasia walczy z depresją. Leczy się, ale ma kłopoty ze snem.

              I tak, w czerwcu 2025 – zaśnie na zawsze.

              Asiu, Justynko, będziemy pamiętali.

                                                                                      Nauczyciele z Władka"

_____________________________________________________________

Cześć,

Jestem koleżanką Justyny z czasów studiów. Trzymamy się razem całą ekipą z naszego roku i tymi wszystkimi z naszego Wydziału, którzy chcą się trzymać razem z nami.

Dzisiaj dowiedziałam się o tragedii Justyny. Jej dorosła Córka, która spełniała marzenie życia studiując w Japoni, zmarła tam po tym jak zażyła za dużo leków nasennych. Chorowała od czterech lat na depresję. Leczyła się. Jednak w ostatnim czasie, miała ogromny problem ze snem. Dostała nowe leki. Przedawkowała je. Nie zdołano jej uratować w szpitalu. Stało się coś niewyobrażalnie strasznego... I w tym wszystkim Justyna, która jest samodzielną Matką pracującą jako nauczyciel. Ma jeszcze dwoje wspaniałych dzieci. Wspierała marzenia swojej Córki jak umiała i nagle wydarzyła się ta niespodziewana tragedia. 

Justyna chce sprowadzić prochy swojej Córki i rzeczy pozostałe po niej do Polski. Ma na to czas do końca czerwca. Jest to dla niej ogromny wysiłek finansowy. Ma wsparcie rodziny. Zebrali już 80% potrzebnej kwoty i nie mają pomysłu skąd wziąć pozostałe 20% w tak krótkim czasie. Stąd ta zbórka.

Justyna wie, że tu działam i mam na to jej zgodę.

Jeśli możesz, pomóż nam zebrać potrzebne pieniądze.

Ogromnie DZIĘKUJEMY za każde okazane wsparcie i za wszystkie przekazane pieniądze.