Dla Alusia

Drodzy Przyjaciele,

Jestem nauczycielem, który od wielu lat pracuje z dziećmi i młodzieżą. Widziałem w życiu wiele dramatów, ale też i szczęśliwych zakończeń.

Teraz też, piszę do Was jako ktoś, kto nie potrafi przejść obojętnie wobec cierpienia drugiego człowieka.  W tym przypadku moja prośba ma wyjątkowy wymiar. Piszę jako ktoś, kto z bliska obserwuje cichą, codzienną walkę, która toczy się nie tylko na sali operacyjnej, nie tylko na oczach świata, ale bardzo często w domowym zaciszu – w miejscu, gdzie powinien królować śmiech dziecka, a nie lęk o kolejny oddech.

Mam zaszczyt być ,,przyszywanym wujkiem" i przyjacielem cudownego chłopca – Alusia – oraz jego niezwykle, dzielnej rodziny rodziców i dwóch braci. To nie więzy krwi nas połączyły, ale więzi serca, które z każdym dniem stają się coraz silniejsze. Choć formalnie nie jesteśmy rodziną, w sercu już dawno nią jesteśmy.

Aluś od 2017 roku zmaga się z bardzo rzadką, podstępną chorobą genetyczną – zespołem Birt-Hogg-Dubé. To schorzenie, które bezlitośnie atakuje jego płuca, pozbawiając go sił i swobody, którą każdy z nas na co dzień bierze za pewnik. Dla Alusia każdy głębszy oddech to wysiłek, każde wyjście z domu to wyzwanie, a kontakt z rówieśnikami coraz częściej staje się marzeniem, nie rzeczywistością. Ale najtrudniejsze jest to, że jego płuca stopniowo przestają działać. A przecież to tak młode, piękne życie…

Obecnie na kolejnym etapie leczenia Aluś zmaga się z polekowym zespołem hemolityczno-mocznicowym, brutalnym powikłaniem po leczeniu, które z dnia na dzień zamieniło jego życie w nieustający szpitalny koszmar.

Patrzenie, jak ten młody człowiek cierpi, jak jego organizm odmawia posłuszeństwa – to ból nie do opisania. Nerki przestały pracować. Codzienna dializa. Ciało, które nie chce współpracować. A mimo to – Aluś nie przestaje walczyć. Wciąż ma w oczach to coś... nadzieję, której nie potrafimy się od niego nauczyć, a która każe nam walczyć razem z nim.

Lekarze są zgodni – jedyną szansą na zatrzymanie postępu choroby jest rozpoczęcie kolejnego, niezwykle kosztownego etapu leczenia w specjalistycznej klinice. To ogromna nadzieja, ale i przeszkoda, która przerasta nasze możliwości finansowe.

Dlatego z całego serca proszę – jeśli tylko możesz – pomóż. Zbieram środki na bardzo kosztowne leczenie Alusia i wsparcie dla jego rodziny. Cała zebrana kwota zostanie w całości przekazana na ten cel – bez pośredników, bez prowizji, bez choćby grosza straty. Każda złotówka będzie miała swoje konkretne przeznaczenie: ratować oddech, przywracać nadzieję, łagodzić codzienny ból.

Dla mnie to nie tylko zbiórka. To akt przyjaźni. Akt miłości. I próba zrobienia czegoś dobrego tam, gdzie los był zbyt okrutny. Sam, niestety, nie jestem w stanie udźwignąć tego ciężaru finansowo. Ale wiem, że razem możemy wszystko.

Wasza pomoc ma dla mnie wartość, której nie da się wyrazić słowami. I mogę obiecać jedno – swoją wdzięczność będę wyrażać całym życiem. Będę oddawał dalej dobro, które dziś od Was przychodzi. Pomagając innym, wspierając, słuchając – z sercem otwartym tak, jak teraz proszę, by Wasze serca otworzyły się dla Alusia.

Z góry dziękuję za każdą, nawet najmniejszą wpłatę. Za każde udostępnienie, dobre słowo. Każdy gest ma znaczenie.

Z wdzięcznością i nadzieją,
Mariusz, przyjaciel Alusia i jego rodziny